Search results
PCM (ang. pulse-code modulation) – metoda reprezentacji sygnału analogowego w systemach cyfrowych, używana w telekomunikacji, w cyfrowej obróbce sygnału (np. w procesorach dźwięku), do przetwarzania obrazu [1], do zapisu muzyki na płytach CD (CD-Audio) i w wielu zastosowaniach przemysłowych.
Pulse-code modulation (PCM) is a method used to digitally represent analog signals. It is the standard form of digital audio in computers, compact discs, digital telephony and other digital audio applications.
PCM to skrót od angielskich słów Pulse Code Modulation, które możemy przetłumaczyć jako modulacja kodowa. Najprościej rzecz ujmując jest to sposób przekształcenia sygnału analogowego do postaci cyfrowej.
PCM oznacza „modulację impulsowo-kodową”. Dźwięk jest w rzeczywistości falą (analogowe sygnały audio), ale PCM przekształca go w sygnały cyfrowe. Czyni to poprzez pobieranie próbek sygnału audio w regularnych odstępach czasu i przekształcanie ich w serię wartości cyfrowych.
Dźwięk PCM, czyli dźwięk z modulacją impulsowo-kodową, to cyfrowy format audio, który reprezentuje analogowe przebiegi audio w postaci serii dyskretnych próbek. Dźwięk PCM jest nieskompresowany, co oznacza, że nie traci żadnej jakości podczas konwersji z sygnału analogowego na cyfrowy.
The following tables compare general and technical information for a variety of audio coding formats. For listening tests comparing the perceived audio quality of audio formats and codecs, see the article Codec listening test.
SBM (Super Bit Mapping) Czyli inaczej modulacja kodowa (ang. Pulse Code Modulation). Metoda kodowania sygnału analogowego w postaci cyfrowej. Analogowy sygnał jest najpierw próbkowany ze stałą częstotliwością, tzn. amplituda jest mierzona w równych odstępach czasu.
