Search results
A mobile phone or cell phone [a] is a portable telephone that can make and receive calls over a radio frequency link while the user is moving within a telephone service area, as opposed to a fixed-location phone (landline phone).
Telefon komórkowy – Wikipedia, wolna encyklopedia. Przejdź do zawartości. Menu główne. przypnijukryj. Nawigacja. . Strona główna. Losuj artykuł. Kategorie artykułów. Najlepsze artykuły. Częste pytania (FAQ) Dla czytelników. . O Wikipedii. Kontakt. Dla wikipedystów. . Pierwsze kroki. Portal wikipedystów. Ogłoszenia. Zasady. Pomoc. Ostatnie zmiany
Smartfon (ang. smartphone) – przenośne, multimedialne urządzenie, łączące w sobie funkcje telefonu komórkowego i komputera przenośnego (PDA – Personal Digital Assistant). Historia. [edytuj | edytuj kod] IBM Simon. Pierwszy historycznie smartfon został zaprezentowany 23 listopada 1992 roku.
Urządzenie mobilne – przenośne urządzenie elektroniczne pozwalające na przetwarzanie, odbieranie oraz wysyłanie danych bez konieczności utrzymywania przewodowego połączenia z siecią.
Urządzenie posiada także wbudowaną przeglądarkę internetową Safari Mobile, umożliwiającą przeglądanie niektórych zasobów sieciowych.
Telefonia komórkowa. Telefonia komórkowa – infrastruktura telekomunikacyjna (oraz procesy związane z jej budową i eksploatacją), umożliwiająca abonentom bezprzewodowe połączenia na obszarze złożonym z tzw. komórek (ang. cells), obszarów kontrolowanych przez poszczególne anteny stacji bazowych.
Pierwszy telefon był konstrukcją inną niż współczesne, gdyż słuchawka i mikrofon nie były ze sobą zespolone. Nadajnik i odbiornik wykorzystywały zjawisko pola elektromagnetycznego. Mikrofon był zbudowany z metalowej membrany, która wytwarzała drgania powstające pod wpływem fal dźwiękowych mówiącego.
