Search results
Dawniej ch i h wymawiano inaczej: ch bezdźwięcznie, a h dźwięcznie. Dziś, gdy h utraciło swoją dźwięczność i nie słychać różnicy między ch a h, możemy mieć problemy z ortografią. Przypomnijmy więc zasady pisowni z ch i h, które pomogą Wam pozbyć się ortograficznych dylematów!
Literę ó piszemy zawsze wtedy, kiedy w innych formach lub wyrazach pokrewnych wymienia się na o, e lub a: próg – progi; pióro – pierze; powrócić – powracać; Ó piszemy w następujących zakończeniach wyrazów: –ówka – klasówka, prasówka, tenisówka –ówna – Kubicówna, Czubówna, Nowakówna –ów – Kraków, Żwaków ...
Jakie są zasady pisowni CH i H? Spółgłoska zapisywana w języku polskim jako CH lub H jest głoską szczelinową, tylnojęzykową, bezdźwięczną. Rozróżnienie na dwa oznaczenia graficzne nie ma obecnie związku z odmiennym sposobem wymowy. Niegdyś CH wymawiano bezdźwięcznie, a H dźwięcznie.
Kiedy powinniśmy używać litery „H”? 1. Jeżeli H jest wymienne na Z, np. błahy – błazen. 2. Jeżeli H jest wymienne na Ż, np. druh – drużyna. 3. Jeżeli H jest wymienne na G, np. wahanie – waga. 4. Jeżeli znajduję się w jednej z następujących cząstek: hekto-, helio-, hetero-, higro-, hiper-, hipo-, homeo-, hydro-, np.
"H" piszemy, gdy: - w innych formach tego samego wyrazu lub w innych wyrazach, gdzie występują: g, ż, z, dz.
W większości wyrazów zapisanych przez h wymawiają głoskę dźwięczną, a przez ch — bezdźwięczną. W ogólnej polszczyźnie zarówno h, jak i ch są wymawiane bezdźwięcznie (z wyjątkiem pewnych nielicznych kontekstów, w których obie mogą stać się dźwięczne).
Istniejąca w systemie polskich spółgłosek tylnojęzykowa bezdźwięczna głoska szczelinowa [ch] ortograficznie jest dwojako oznaczana: bądź za pomocą połączenia liter ch, bądź za pomocą litery h.
