Search results
Kokaina została po raz pierwszy wyizolowana z liści koki w 1859 roku przez niemieckiego chemika Alberta Niemanna. Dopiero w latach osiemdziesiątych XIX wieku zaczęto ją popularyzować w środowisku medycznym. W późnych czasach wiktoriańskich używano kokainy dla rozrywki.
Kokaina (łac. cocainum), pot. koks – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów o szkielecie tropanu, ester metylowy benzoiloekgoniny. Ma właściwości pobudzające. Jest pozyskiwana z liści krasnodrzewu pospolitego (koki), który pierwotnie porastał tereny Andów w Ameryce Południowej.
Czas działania kokainy jest dość krótki. W przypadku wciągania nosem, najpopularniejszej metodzie podania, jest to ok. 15-30 minut. W przypadku palenia cracku (kokaina w postaci bryłek) efekty następują natychmiast i trwają ok. 5-10 minut.
Kokaina to narkotyk o działaniu pobudzającym, wywołującym euforię i dającym poczucie wewnętrznej „mocy”. W czasach, gdy kokaina była jeszcze legalna, reklamowano ją hasłem: „z tchórza robi bohatera, a z milczka gadułę”.
3 lip 2019 · Użytkownicy kokainy są narażeni na niebezpiecznie podwyższone ciśnienie krwi, tętno i temperaturę, ryzyko napadu, udaru i zatrzymania akcji serca. Wstrzyknięcie kokainy może wiązać się z ryzykiem zarażenia się wirusem HIV , zapaleniem wątroby i innymi chorobami przenoszonymi przez krew.
Zasada (wolna amina): To zasadowa forma aminy, w przeciwieństwie do soli. Ma niższą temperaturę topnienia niż sól, dzięki czemu można ją palić. Crack: To również zasada kokainy, ale bardziej zanieczyszczona (stosuje się tańszą metodę produkcji, co prowadzi to bardziej zanieczyszczonego produktu).
Kokaina jest narkotykiem uzyskiwanym z liści krzewu Erytroxylon coca, pochodzącego z Ameryki Południowej. Zwana także białą damą, śniegiem czy po prostu koką, jest uznawana za narkotyk elitarny.
