Search results
Kokaina została po raz pierwszy wyizolowana z liści koki w 1859 roku przez niemieckiego chemika Alberta Niemanna. Dopiero w latach osiemdziesiątych XIX wieku zaczęto ją popularyzować w środowisku medycznym. W późnych czasach wiktoriańskich używano kokainy dla rozrywki.
Streszczenie. nsekwencje zdrowotne, społeczne i prawne. Celem publikacji jest omówienie działania kokainy, cha-rakterystyki osób używających, schematów i kon. ekwencji uzależnienia oraz metod leczenia. Przeglądu literatury dokonano, używając baz bibliograficznych Medline, PubMed i Polskiej Bibliografii Lek.
Czas działania kokainy jest dość krótki. W przypadku wciągania nosem, najpopularniejszej metodzie podania, jest to ok. 15-30 minut. W przypadku palenia cracku (kokaina w postaci bryłek) efekty następują natychmiast i trwają ok. 5-10 minut.
10 sie 2023 · Po inhalacji lub wcieraniu w błonę śluzową kokaina osiąga szczytowe stężenie we krwi w ciągu 1–2 min, a po połknięciu – po 20–30 min. t 0,5 30–90 min. Zażycie 1 g kokainy powoduje objawy ciężkiego zatrucia, ale osoby uzależnione od narkotyków tolerują dawkę do 10 g.
Kokaina (łac. cocainum), pot. koks – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów o szkielecie tropanu, ester metylowy benzoiloekgoniny. Ma właściwości pobudzające. Jest pozyskiwana z liści krasnodrzewu pospolitego (koki), który pierwotnie porastał tereny Andów w Ameryce Południowej.
Kokaina jest narkotykiem uzyskiwanym z liści krzewu Erytroxylon coca, pochodzącego z Ameryki Południowej. Zwana także białą damą, śniegiem czy po prostu koką, jest uznawana za narkotyk elitarny.
Crack dociera do mózgu w mniej niż 10 sekund. Związane jest to z inną farmakokinetyką tych dwóch form kokainy: drogą przyjęcia, absorbcją i dystrybucją w organizmie, metabolizmem i wydalaniem. Wszystko to w przypadku cracku przebiega gwałtowniej. Również uzależnienie.
