Search results
II wojna światowa w Afryce – całokształt działań zbrojnych stoczonych w Afryce (głównie północnej) pomiędzy Aliantami a państwami Osi podczas II wojny światowej. Oficjalnie rozpoczęły się 10 czerwca 1940 roku, kiedy to do wojny po stronie III Rzeszy włączyły się faszystowskie Włochy.
W nocy z 7 na 8 listopada 1942 roku sytuacja sił Osi w Afryce stała się tragiczna. Alianci przeprowadzili z dawna przygotowywaną operację „Torch”, wysadzając amerykańsko-brytyjski desant ponad 70 tys. żołnierzy w Algierii i Maroku.
W dniach 14-24 stycznia Winston Churchill i Franklin Delano Roosevelt spotkali się w Casablance, ustalając wspólną taktykę działań w Afryce Północnej. Ogólne dowództwo sił alianckich przyznano w tym rejonie gen. Eisenhowerowi .
Siły Aliantów utworzyły z północnej Afryki potężną bazę zaopatrzeniową. To właśnie to było największym lękiem sił Osi i głównym skutkiem przegranej w Afryce. Już w roku 1943 bazy w Północnej Afryce wykorzystano do przeprowadzenia lądowania na Sycylii i we Włoszech, eliminując to państwo z wojny.
W drugiej połowie roku toczyły się ciężkie boje na południowym Pacyfiku, w archipelagu Wysp Salomona, głównie o wysepkę Guadalcanal, zdobytą ostatecznie przez Amerykanów w lutym 1943 roku. Jesienią 1943 roku rozpoczęła się amerykańska ofensywa na środkowym Pacyfiku.
8 listopada 1942 roku setki amerykańskich i brytyjskich barek desantowych przybiło do brzegów Algierii i Maroka kontrolowanych przez kolaboracyjny francuski rząd Vichy. Po kilku dniach...
23 kwi 2009 · Sztab brytyjski przez cały okres wojny w Afryce otrzymywał z tego źródła bezcenne informacje na temat rozmieszczenia i sił wojsk nieprzyjaciela. W kampanii walczyło też kilkanaście okrętów (m.in. „Dzik”, „Sokół”, „Piorun” i „Garland”).
