Search results
II wojna światowa w Afryce – całokształt działań zbrojnych stoczonych w Afryce (głównie północnej) pomiędzy Aliantami a państwami Osi podczas II wojny światowej. Oficjalnie rozpoczęły się 10 czerwca 1940 roku, kiedy to do wojny po stronie III Rzeszy włączyły się faszystowskie Włochy.
Podległe mu wojska przeprowadziły w czerwcu ofensywę o ograniczonym zasięgu, zajmując fort Capuzzo oraz Maddalena. Straty włoskie szacowano na niemal 4 tys. ludzi zabitych, rannych i wziętych do niewoli. Dopiero we wrześniu włoska armia była zdolna do kontruderzenia.
Wkrótce rozkaz został cofnięty – przyczyną była decyzja Hitlera odnośnie obrony linii w rejonie El Alamein do ostatniego żołnierza. Wódz, poinformowany szczegółowo o sytuacji w Afryce Północnej, zmienił rozporządzenie i zezwolił wreszcie Rommlowi na wycofanie, które Lis Pustyni rozpoczął 4 listopada. Tylko w ten sposób ...
Walki na Bałkanach i w Afryce Północnej. Źródło: Jan Szczepanik, Czasy pańszczyźniane, [w:] Ludwik Stomma, Antropologia kultury wsi polskiej XIX wieku oraz wybrane eseje, Łódź 2002, s. 96. Źródło: Jan Słomka, Pamiętniki włościanina od pańszczyzny do dni dziesiejszych, [w:] Wiek XIX w źródłach. Wybór tekstów źródłowych ...
Siły Aliantów utworzyły z północnej Afryki potężną bazę zaopatrzeniową. To właśnie to było największym lękiem sił Osi i głównym skutkiem przegranej w Afryce. Już w roku 1943 bazy w Północnej Afryce wykorzystano do przeprowadzenia lądowania na Sycylii i we Włoszech, eliminując to państwo z wojny.
23 kwi 2009 · Sztab brytyjski przez cały okres wojny w Afryce otrzymywał z tego źródła bezcenne informacje na temat rozmieszczenia i sił wojsk nieprzyjaciela. W kampanii walczyło też kilkanaście okrętów (m.in. „Dzik”, „Sokół”, „Piorun” i „Garland”).
Kampania włoska - walki w o Półwysep Apeniński w latach 1943-1945. Zwycięstwo aliantów w Afryce Północnej, które przypieczętowano kapitulacją wojsk Osi 13 maja 1943 roku, umożliwiło sprzymierzonym panowanie nad południową częścią Morza Śródziemnego.
