Search results
T; Wojny religijne w Europie XV i XVI w. 1. Krytyka sytuacji panującej w Kościele autorstwa pre reformatorów Johna Wyclefa (Anglik) i Jana Husa. (Czech)-hasła...
Wojny religijne w XVI w. Do 1560 roku kalwinizm i katolicyzm stały się religiami wysoce wojowniczymi. Agresywnie starali się pozyskać konwertytów i wzajemnie eliminować autorytet.
W pierwszej połowie XVI wieku Francję objęły wojny religijne trwające z przerwami trzydzieści sześć lat. Wojny toczyły się między hugenotami, jak nazywano zwolenników Jana Kalwina we Francji oraz tamtejszymi katolikami.
Pokój wprowadzał sławną zasadę „cuius regio eius religio” (czyj kraj, tego religia) i na kilkadziesiąt lat przerwał wojny religijne w Rzeszy. Nie ominęły one Francji. Kraj ten odniósł wiele zniszczeń i narażony został na obcą (hiszpańską) interwencję.
We Francji wojny toczono z przerwami do schyłku XVI wieku. Wojny te pociągały za sobą wiele ofiar ludzkich i strat materialnych. Na czele zwalczających się obozów stały dwie gałęzie rodu królewskiego: panujący Walezjusze (obrońcy katolicyzmu) i Burbonowie (zwolennicy kalwinizmu) .
Zapowiedzią wojen religijnych były toczone już w XV w. wojny husyckie – lata 1419 – 1434. Jednak dopiero przyjęcie reformacji przez elity społeczne wielu krajów, zapoczątkowało serie konfliktów militarnych między katolikami a zwolennikami innych wyznań.
wojny religijne - walki toczone w Europie (zwłaszcza w Niemczech i Francji) XVI–XVII w. na podłożu wyznaniowym pomiędzy zwolennikami wyznań protestanckich a katolikami, przeważnie o charakterze wojen domowych;
