Search results
W 1812 roku Napoleon na czele Wielkiej Armii wyruszył na podbój Rosji. Jedną z przyczyn wojny było łamanie przez Rosję blokady kontynentalnej. Pomimo zwycięstwa w bitwie pod Borodino i zdobycia Moskwy Napoleonowi nie udało się ostatecznie pokonać Rosji i zmusić cara do kapitulacji. Odwrót wojsk napoleońskich
1. Wojny rewolucyjnej Francji. geneza wojny: zwolennikami wojny państw europejskich z rewolucyjną Francją byli wszyscy, którzy popierali ustrój monarchii absolutnej, „prawo i porządek” starego ancient regime`u , żyrondyści dążyli do wojny licząc, że: zwycięstwo umocni ich pozycję w Zgromadzeniu Prawodawczym,
Celem inwazji Napoleona na Rosję było utrzymanie blokady kontynentalnej Wielkiej Brytanii, lecz wojna znacznie przyczyniła się do losu wojen napoleońskich i przyszłej klęski Wielkiej Armii. Oficjalnie została nazwana przez Napoleona drugą wojną polską (fr. la seconde guerre de la Pologne).
W 1812 r. Wielka Armia Napoleona wyruszyła na wschód, aby rozprawić się z Rosją, która nie respektowała wcześniejszych układów. W szeregach francuskiej armii cesarza znajdowało się także wojsko Księstwa Warszawskiego pod wodzą księcia Józefa Poniatowskiego. Wyprawa na Moskwę zakończyła się jednak całkowitą porażką cesarza.
2 cze 2022 · wydał Francuzom, w dniach 5‐7 września 1812 roku, bitwę pod Borodino koło Możajska. Trzydniowe starcie zakończyło się zwycięstwem Napoleona, który jednak nie zaryzykował generalnej rozprawy z uwagi na to, że walka toczyła się daleko od Francji, a Rosjanie zaangażowali w nią tylko część swych sił.
W „Encyklopedii wojen napoleońskich” nie mogło zabraknąć opisów kampanii, bitew i potyczek (ponad 220 haseł). Obejmują zagadnienia zarówno szerokie (np. opisy kampanii Napoleona, poczynając od pierwszej, włoskiej z lat 1796-1797, skończywszy na belgijskiej 1815 r. ), jak i szczegółowe (np. prawie nie funkcjonujące
1. Rządy Napoleona Bonaparte we Francji. w 1799 r. Napoleon został Pierwszym konsulem i stanął na czele rządu. reformy Napoleona: reforma administracyjna – podzielił Francję na departamenty, powiaty i gminy, na czele których stali prefekci, podprefekci i merowie.
