Search results
Dramat i teatr elżbietański (William Szekspir) Odrodzenie w Anglii zbiera największe plony za panowania królowej Elżbiety, w 2. połowie XVI i na początku XVII wieku. Nastąpił wtedy okres rozwoju gospodarczego i kulturalnego, wcześniej bowiem szargał Anglią wojny religijne i dynastyczne.
- Petrarka, Boccaccio, Montaigne, Rabelais
O Dekameronie czytaj więcej tutaj Michel Eyquem de Montaigne...
- Petrarkizm
Renesans jest epoką otwierającą czasy nowożytne.Przepaść...
- Sztuka renesansu
Można w niej jednak wskazać pewne elementy wspólne i typowe....
- Literatura powszechna
Dramat i teatr elżbietański (William Szekspir) Odrodzenie w...
- Sonety do Laury
Obraz miłości w Sonetach do Laury Centralnym tematem Sonetów...
- Szymon Szymonowic
Żeńcy - streszczenie i bohaterowie Żeńcy, czyli sielanka...
- Prądy Myślowe I Filozofia Renesansu
Stoicyzm i epikureizm jako elementy renesansowego...
- Tło historyczne
Reformacja Reformacja zapoczątkowana została wystąpieniem...
- Petrarka, Boccaccio, Montaigne, Rabelais
23 mar 2021 · Za panowania Elżbiety I i jej następcy Jakuba I teatr był zupełnie niezwykłym zjawiskiem. Od imienia królowej zwykło się go nazywać teatrem elżbietańskim. O jego znaczeniu świadczyć może to, że za czasów autora Romea i Julii w samym Londynie tworzyło około 300 dramaturgów.
Teatr czasów elżbietańskich był zjawiskiem złożonym – z jednej strony, popierany przez sam dwór i zaskarbiający sobie sympatię rzeszy wielbicieli, z drugiej strony, potępiany przez kościół, który utrzymywał stanowisko, że teatry publiczne: zwiększały niebezpieczeństwo zarażania się w latach zarazy,
24 sie 2022 · William Szekspir, uważany za najważniejszego reformatora teatru, znakomicie rozumiał oczekiwania widzów. Zaczął więc tworzyć dramaty, które zerwały z tradycją utrwaloną od czasów starożytnych – nie tylko pod względem budowy.
28 maj 2023 · William Szekspir jest uważany za jednego z najwybitniejszych dramatopisarzy w historii teatru. Jego sztuki są nadal szeroko grane na scenach na całym świecie i cieszą się ogromnym uznaniem publiczności. Teatr szekspirowski był niezwykle popularny w epoce elżbietańskiej.
9 godz. temu · „Historia Henryka IV” to teatr w stanie czystym: gorączkowy, namiętny, miejscami przewrotny, przykuwający uwagę samym opowiadaniem zaciekawiających zdarzeń. Ja już trochę nie wierzyłem, że takiego Szekspira da się gdzieś obejrzeć. A dało się u Andrzeja Seweryna w Teatrze Polskim.
Włożenie opończy czy kapelusza, jak w starożytnym teatrze, oznaczało wybieranie się w podróż. Brak dekoracji rekompensowały inne charakterystyczne cechy teatru elżbietańskiego, przede wszystkim wizualne, a więc bogate kostiumy, sceny masowe, wypełnione tłumem aktorów, ruch i żywa akcja dramatyczna.
