Search results
Teatr absurdu – nowatorski [według kogo?] nurt w dramacie współczesnym, zapoczątkowany w latach 80. XIX wieku we Francji , mający swój renesans w latach 1950-1965, potem odżywający i przekształcany w kolejnych pokoleniach pisarzy.
Najczęstsza odmiana teatru absurdu to różne formy dramatu groteskowego. Występujące postacie są jak marionetki – miotają się w sytuacjach bez celu i wyjścia, absurdalnych, a jednak naznaczonych tragizmem.
16 lut 2024 · Teatr absurdu (nowy teatr, antyteatr) to awangardowy kierunek w dramacie europejskim, którego kolebką jest Francja. Jego początki datuje się na lata 80. XIX w. Odrodzenie ruchu absurdystów nastąpiło natomiast w latach 1950–1965.
To teatr groteskowy, w którym odwraca się różnego rodzaju pojęcia i dekonstruuje obyczaje i konwenanse. Dobrym przykładem takiego dramatopisarstwa w Polsce jest Sławomir Mrożek i jego słynne Tango.
W teatrze absurdu wykorzystywał doświadczenia zarówno nadrealizmu jak i psychologii. Często sięgał po "czarny humor", groteskę, parodię. Słynne są jego jednoaktówki, takie jak: "Łysa śpiewaczka", "Lekcją", "Krzesła".
teatr absurdu odrzuca metody racjo-nalne i logiczną myśl. Jaki jest cel takiego działania? Sądzimy, że celem jest tu bardziej dramatyczne, wyrazistsze odda. ie problemu absurdal-ności, a nie tylko poszuki.
Z akcentowaną w teatrze absurdu utratą tożsamości wiąże się wyraźnie podkreślany kryzys języka, jego nieprzystawalność do rzeczy, atrofia mówienia, ułomność w nazywaniu świata i emocji oraz utrata funkcji porozumiewania się i rozumienia.
