Search results
Szczególną rolę odgrywały w tym czasie Włochy, gdzie narodziły się dwa podstawowe style kompozytorskie XVII wieku: stile antico – styl dawny, bazujący na polifonii renesansowej; stile nuovo – styl nowy, mający związek z monodią akompaniowaną i techniką koncertującą.
Muzyka baroku wyraźnie odbiega stylem od muzyki z epoki poprzedzającej. W miejsce jedności stylistycznej, która była domeną renesansu, mamy do dyspozycji dwa odmienne style muzyczne: Stile antico (inaczej: prima practica) oraz stile moderno - basso continuo basso continuo (secondo practica).
Bogactwo muzyczne muzyki barokowej powstałej na terenie Rzeczpospolitej w XVII i XVIII w. zawdzięczamy muzykom polskim i włoskim. Mimo, iż do naszych czasów nie zachował się żaden ich wizerunek, a biografie zawierają liczne białe plamy, warto przyjrzeć się choćby fragmentom ich życiorysów.
Ważnymi ośrodkami życia muzycznego na ziemiach polskich w epoce baroku były rezydencje królewskie: m.in. w Warszawie, Krakowie, Wilnie, Grodnie i Lwowie i magnackie, m.in. Lubomirskich w Wiśniczu, Radziwiłłów w Nieświeżu, Tyszkiewiczów w Wilnie oraz Ogińskich w Słonimiu.
7 sty 2016 · Granice epoki wyznacza z jednej strony rok 1600, kiedy wystawiono we Florencji pierwsze zachowane dzieło operowe (zwane wówczas dramma per musica) Jacopo Periego oraz rok 1750, kiedy zmarł Jan Sebastian Bach. Muzykę barokową miała odróżniać od renesansowej jej ekspresyjność i indywidualny charakter.
Muzykę barokową datuje się na wiek od XVII do XVIII. Epitet muzyka "barokowa" oznaczał poważne i nowe eksperymenty jakie zostały wprowadzone. W Baroku narodziło się wielu nowych i doskonałych kompozytorów i wykonawców. Ich życie nie było łatwe.
Prezentacja przybliża styl barokowy w muzyce. Pokrótce omawia charakterystyczne dla tego okresu zjawiska, tendencje, osoby. Rozdzielczość: 1024 x 600
