Search results
De Meun z cynizmem podchodzi do kultu dziewictwa oraz do wstrzemięźliwości seksualnej, przy czym wykorzystuje motyw upersonifikowanej Matki Natury, wzywającej stworzenie do nieprzerwanej aktywności płciowej. Ostatecznie, bohater utworu zrywa różę, zdobywając cytadelę zbudowaną przez Zazdrość.
The Roman de la Rose is the work of two authors. Begun by Guillaume de Lorris around 1230 and continued by Jean de Meun approximately forty years later, the Rose is probably the most influential work written in the Old French vernacular.
Le Roman de la Rose (The Romance of the Rose) is a medieval poem written in Old French and presented as an allegorical dream vision. As poetry, The Romance of the Rose is a notable instance of courtly literature, purporting to provide a "mirror of love" in which the whole art of romantic love is disclosed.
Roman de la rose, one of the most popular French poems of the later Middle Ages. Modeled on Ovid’s Ars amatoria (c. 1 bc; Art of Love), the poem is composed of more than 21,000 lines of octosyllabic couplets and survives in more than 300 manuscripts.
pierwszą część (nie ukończoną), liczącą ok. 4 tys. wersów, stworzył między 1225 a 1240 Guillaume de Lorris; jest to barwna opowieść alegoryczna, stanowiąca rodzaj kodeksu miłości dwornej; autorem części drugiej (ok. 18 tys. wersów), powstałej między 1275 a 1280, był Jean de Meung; zmienił on całkowicie styl dzieła ...
Le Roman de la Rose, begun by Guillaume de Lorris ca. 1230 and completed, in a different style, ca. 1270-80, by Jean de Meun, builds on the concept of courtly love found in the poetry of the troubadours. The authors create a complex allegory of the romance between the Lover and the Rose.
