Search results
Rachela to jedna z postaci kobiecych przedstawionych w dramacie Stanisława Wyspiańskiego „Wesele”. Na jej przykładzie, autor próbował sportretować kobietę wyemancypowaną , która wyrywa się ze schematu żony i matki, zainteresowanej wyłącznie domowym ogniskiem.
Rachela jest wyemancypowaną kobietą, otwarcie mówi o swoich marzeniach o wolnej miłości i niezależności. Nie pragnie tradycyjnego życia rodzinnego, a Poeta, który się nią interesuje, postrzega ją jako tajemniczą, nieprzeciętną postać, której niezależność i poetycka natura go pociąga.
Rachela (także Rachel) – jedna z bohaterek dramatu Stanisława Wyspiańskiego Wesele, a także jego ekranizacji. Pierwowzorem postaci była Józefa Singer. Rachela to Żydówka, córka właściciela karczmy w Bronowicach, o poetyckim (chwilami wręcz mistycznym) usposobieniu.
Rachela jest postacią kobiety wyemancypowanej, wymykającej się ze schematów narzuconych jej przez społeczeństwo, w którym żyła. W dziele Wyspiański ukazał ją jako osobę, która nie jest zainteresowana przykładnym prowadzeniem domu i zajmowaniem się rodziną.
Rachela to córka żydowskiego karczmarza. Na weselu pojawia się, gdyż jest ciekawa gości z miasta. Szybko okazuje się, że kobieta jest w stanie znaleźć wspólny język z niektórymi z nich. To postać o przekonaniach wybitnie młodopolskich.
Rachel to postać zdecydowanie wyróżniająca się na tle innych postaci dramatu Stanisława Wyspiańskiego. Ma żydowskie pochodzenie, mimo mieszkania i dorastania na wsi, w karczmie, własnymi siłami zdobyła dobre wykształcenie, jest inteligentna, przepełniona miłością do poezji i metafizyki.
Rachel jest inicjatorką przyszłych wydarzeń. Między innymi za jej namową Pan Młody i Panna Młoda zapraszają na wesele chochoła wraz z „towarzyszami” (osobami dramatu, których przybycie zapowiada Chochoł np. Wernyhora, Widmo, Hetman ...). Poeta jest oczarowany jej obyciem w literaturze oraz poetycką duszą.
