Search results
Rachela to jedna z postaci kobiecych przedstawionych w dramacie Stanisława Wyspiańskiego „Wesele”. Na jej przykładzie, autor próbował sportretować kobietę wyemancypowaną , która wyrywa się ze schematu żony i matki, zainteresowanej wyłącznie domowym ogniskiem.
Rachela (także Rachel) – jedna z bohaterek dramatu Stanisława Wyspiańskiego Wesele, a także jego ekranizacji. Pierwowzorem postaci była Józefa Singer. Rachela to Żydówka, córka właściciela karczmy w Bronowicach, o poetyckim (chwilami wręcz mistycznym) usposobieniu.
Rachela jest postacią kobiety wyemancypowanej, wymykającej się ze schematów narzuconych jej przez społeczeństwo, w którym żyła. W dziele Wyspiański ukazał ją jako osobę, która nie jest zainteresowana przykładnym prowadzeniem domu i zajmowaniem się rodziną.
Dokonał rozrachunku z mitami narodowymi: pozorną solidarnością między chłopstwem a inteligencją, wizerunkiem legendarnego chłopa Piasta, bohaterem spod Racławic, heroizmem Polaków czy wydarzeniami historycznymi rzucającymi cień na teraźniejszość.
Rachela jej postać odnosi się do rzeczywistej osoby Józefy Pepy Singer. Wyspiański przedstawił ją jednak w zupełnie innym świetla niż dziewczyna ta była w rzeczywistości. Bohaterka Wesela jest młodą pannicą, córką żyda prowadzącego w Bronowicach karczmę.
Rachela jest młodą żydowską dziewczyną, córką bronowickiego karczmarza, która nie została przez nikogo zaproszona na wesele, ale postanowiła się na nim i tak pojawić – zwyciężyła w niej ciekawość ludzi z miasta, z którymi wcześniej miała bardzo znikomy kontakt.
Rachela jest wyemancypowaną kobietą, otwarcie mówi o swoich marzeniach o wolnej miłości i niezależności. Nie pragnie tradycyjnego życia rodzinnego, a Poeta, który się nią interesuje, postrzega ją jako tajemniczą, nieprzeciętną postać, której niezależność i poetycka natura go pociąga.
