Search results
Rachela to jedna z postaci kobiecych przedstawionych w dramacie Stanisława Wyspiańskiego „Wesele”. Na jej przykładzie, autor próbował sportretować kobietę wyemancypowaną , która wyrywa się ze schematu żony i matki, zainteresowanej wyłącznie domowym ogniskiem.
Rachela (także Rachel) – jedna z bohaterek dramatu Stanisława Wyspiańskiego Wesele, a także jego ekranizacji. Pierwowzorem postaci była Józefa Singer. Rachela to Żydówka, córka właściciela karczmy w Bronowicach, o poetyckim (chwilami wręcz mistycznym) usposobieniu.
Rachela, bohaterka *Wesela* Wyspiańskiego, była wzorowana na Pepie Singer, córce żydowskiego karczmarza Hirsza Singera. W rzeczywistości Pepa była przyjaciółką sióstr Mikołajczykównien, dlatego uczestniczyła w słynnym weselu w Bronowicach w 1900 roku.
Rachela jest młodą żydowską dziewczyną, córką bronowickiego karczmarza, która nie została przez nikogo zaproszona na wesele, ale postanowiła się na nim i tak pojawić – zwyciężyła w niej ciekawość ludzi z miasta, z którymi wcześniej miała bardzo znikomy kontakt.
W sztuce Rachela zjawia się na weselu bez uprzedniego zaproszenia jej na to wydarzenie. Jest więc osobą samowolną, nie przejmującą się konwenansami. Cechowała ją duża inteligencja oraz obycie towarzyskie, którego nabrała mimo swojego pochodzenia.
Rachel jest inicjatorką przyszłych wydarzeń. Między innymi za jej namową Pan Młody i Panna Młoda zapraszają na wesele chochoła wraz z „towarzyszami” (osobami dramatu, których przybycie zapowiada Chochoł np. Wernyhora, Widmo, Hetman ...). Poeta jest oczarowany jej obyciem w literaturze oraz poetycką duszą.
Rachela to Żydówka, córka właściciela karczmy w Bronowicach, o poetyckim (chwilami wręcz mistycznym) usposobieniu. Jest zafascynowana całą młodopolską kulturą, a poezją w szczególności.
