Search results
Ohm's law, in the form above, is an extremely useful equation in the field of electrical/electronic engineering because it describes how voltage, current and resistance are interrelated on a "macroscopic" level, that is, commonly, as circuit elements in an electrical circuit.
Pojęcia podstawowe. Napięcie – praca przeniesienia ładunku na jednostkowy ładunek: Fizyka prawa Ohma. Ładunki poruszają się w ośrodku lepkim – lepkość – zderzenia z siecią krystaliczną. Siły działające na ładunek: ~F = ~Fpole + ~Fzderzenia = q ~E + ~v. Wypadkowa siła równa jest zeru: q ~E + ~v = 0. v = E = E. gdzie - ruchliwość.
Prawo Ohma to podstawowe prawo obwodów elektrycznych głoszące, że natężenie prądu (I) płynącego przez przewodnik jest proporcjonalne do napięcia (U) przyłożonego do jego końców. Wzór na prawo Ohma to: U = R ⋅ I.
Prawo Ohma – prawo fizyki głoszące proporcjonalność natężenia prądu płynącego przez przewodnik do napięcia panującego między końcami przewodnika. Prawidłowość odkrył w 1826 niemiecki nauczyciel matematyki, późniejszy fizyk, profesor politechniki w Norymberdze i uniwersytetu w Monachium, Georg Simon Ohm.
Prawo Ohma mówi, że natężenie prądu jest proporcjonalne do różnicy potencjałów (napięcia) między końcami części obwodu nie zawierającej źródeł siły elektromotorycznej, a odwrotnie proporcjonalne do oporu. Prawidłowość tę odkrył w 1827 roku niemiecki fizyk, profesor
opisywać prawo Ohma; rozróżniać sytuacje, w których obowiązuje prawo Ohma, i te, w których ono nie obowiązuje. W tym rozdziale rozważaliśmy dotąd trzy wielkości elektryczne: natężenie prądu, napięcie oraz rezystancję.
Interaktywna symulacja PhET, która pokazuje zależność między napięciem, oporem i natężeniem prądu w prostym obwodzie.
