Search results
Typowymi źródłami ikonografii pop-art były reklamy, opakowania produktów konsumenckich, zdjęcia gwiazd filmowych, gwiazd muzyki pop i innych celebrytów oraz komiksy. Na kształtowanie się pop-artu największy wpływ miał konsumpcyjny charakter zachodniej cywilizacji.
- Polecam książki na wrzesień
Książki na wrzesień – co warto przeczytać, gdy przyroda...
- Psychoeksperyment
Psychoeksperyment. To nie jest zwykły eksperyment. Nie...
- Poezja pisana prozą
Psychiczna rzeźnia. Moja wyobraźnia wyolbrzymia pewne fakty...
- Blog o życiu
Blog o sztuce to miejsce, gdzie rozkwita kreatywność....
- Mój manifest
Życie jest jak dzieło sztuki. Jeśli człowiek się postara,...
- Portfolio
Życie jest jak dzieło sztuki. Abaren pisze o radości...
- Polecam książki na wrzesień
Pop art (ang. popular art – sztuka popularna) to jeden z ważniejszych kierunków w sztuce II połowy XX wieku, który został zainicjowany w Wielkiej Brytanii, zaś szczególnie rozwinął się w Stanach Zjednoczonych w latach 60.
Pop art, popart (z ang. popular art – sztuka popularna) – prąd artystyczny w sztuce po II wojnie światowej, wywodzący się z ekspresjonizmu abstrakcyjnego.
Pop art, popart (z ang. popular art – sztuka popularna) – prąd artystyczny w sztuce po II wojnie światowej, wywodzący się z ekspresjonizmu abstrakcyjnego.
Polecenie do zadania brzmi: Przyjrzyj się poniższym reprodukcjom przedstawiającym współczesne dzieła sztuki i zaznacz dwa, które zostały wykonane w stylu pop‑art. Poniżej umieszczone są reprodukcje, z których należy wybrać prawidłowe.
12 mar 2021 · Jest więc wpisany w samo serce neodadaizmu, ale także u podstaw pop-artu, minimal-artu i sztuki konceptualnej. 2. Marilyn Dyptyk, Andy Warhol. Ten monumentalny sitodruk ( 205x290cm) słynnego Andy'ego Warhola powstał w 1962 roku, tuż po śmierci Marilyn Monroe. Składa się z 50 fotografii aktorki, uchwyconych w 1953 roku podczas promocji ...
28 lip 2024 · Pop-art to prąd artystyczny w sztuce, który zaczął się rozwijać tuż po II wojnie światowej. Wywodzi się od ekspresjonizmu. Jako termin po raz pierwszy użyto go natomiast w tekście krytyka sztuki Lawrence’a Alloway’a opublikowanym na łamach „Przeglądu Architektonicznego” w 1952 roku.