Search results
Paleomagnetyzm – magnetyczne właściwości każdej skały ziemskiej zawierającej minerały ferromagnetyczne. Także: dział geofizyki badający przeszłość pola geomagnetycznego w skali geologicznej.
Paleomagnetism (occasionally palaeomagnetism) is the study of prehistoric Earth's magnetic fields recorded in rocks, sediment, or archeological materials. Geophysicists who specialize in paleomagnetism are called paleomagnetists.
Ziemskie pole magnetyczne – pole magnetyczne występujące naturalnie wewnątrz i wokół Ziemi. Odpowiada ono w przybliżeniu polu dipola magnetycznego z jednym biegunem geomagnetycznym w pobliżu geograficznego bieguna północnego i z drugim biegunem geomagnetycznym w pobliżu bieguna południowego.
Skala inwersji dla ostatnich 5 mln lat obejmuje cztery epoki paleomagnetyczne: Brunhesa (polarności normalnej - analogicznej do współczesnej), Matuyamy (polarność odwrócona), Gaussa (normalna) i Gilberta (polarność odwrócona), oraz liczne, krótsze zdarzenia paleomagnetyczne i epizody paleomagnetyczne w ich obrębie [1].
Paleomagnetyzm – magnetyczne właściwości każdej skały ziemskiej zawierającej minerały ferromagnetyczne. Także: dział geofizyki badający przeszłość pola geomagnetycznego w skali geologicznej[1].
Celem badań paleomagnetycznych jest rekonstrukcja dawnych kierunków pola magnetycznego Ziemi oraz datowanie tych kierunków na podstawie pomiaru właściwości magnetycznych w sukcesjach skalnych.
Około 99% całkowitego pola magnetycznego Ziemi to pole stałe (zwane też głównym), mające źródło we wnętrzu Ziemi. W pierwszym przybliżeniu jest to pole dipola, znajdującego się w środku Ziemi, którego oś tworzy z osią obrotu Ziemi kąt ok. 11,5°.
