Search results
Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę. Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę.
- Miłość
Pomóż uwolnić książkę! Franz Kafka - Proces do końca...
- Ogród
Tworzenie ogrodu to próba uporządkowania natury na sposób...
- Zazdrość
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację...
- Morderstwo
Motyw: Morderstwo. Wyróżniliśmy spośród zbrodni tę...
- Zwątpienie
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację...
- Klęska
Przekaż 1,5%. Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS...
- Miłość
Leon Ulrich. Wstęp. „Był niegdyć [1] w Wenecji Maur bardzo waleczny, którego męstwo i dowody roztropności a biegłości, czasu wojny okazane, uczyniły drogim w oczach starszyzny Rzeczypospolitej.
W opowiadaniu tym, Maur i Chorąży (Jago) oba³ razem zamordowu ą Desdemonę nocą, w izbie, w które spała, obala ąc na nią sufit, ak gdyby ten upadłszy, ą przytłukł. Przez czas akiś przyczyna istotna e śmierci est niewiadomą. Maur wkrótce potem, obrzydziwszy sobie Chorążego, z wo ska go wypędza.
Dowódca weneckiej armii Maur Otello poślubia Desdemonę. Demoniczny Jago, rozczarowany swymi niespełnionymi nadziejami, zaczyna podsuwać Otellowi myśl o zdradach Desdemony. Zarzuty są bezpodstawne, ale Jago umiejętnie roznieca zazdrość Otella.
Otello (ang. Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604 [1]. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
Otello – tragedia Wiliama Szekspira: wydanie z 1895 roku – przekład Józefa Paszkowskiego ze zbioru Dzieła Wiliama Szekspira Tom I; wydanie z 1925 roku – przekład Józefa Paszkowskiego; wydanie z 1895 roku – przekład Leona Ulricha ze zbioru Dzieła dramatyczne Williama Shakespeare (Szekspira) w dwunastu tomach. Tom V
W opowiadaniu tem, Maur i Chorąży (Jago) oba razem zamordowują Desdemonę nocą, w izbie, w której spała, obalając na nią sufit, jakgdyby ten upadłszy, ją przytłukł. Przez czas jakiś przyczyna istotna jej śmierci jest niewiadoma. Maur wkrótce potem, obrzydziwszy sobie Chorążego, z wojska go wypędza.
