Search results
Otello. . . . olite. I stało się, że cnotliwa niewiasta, cudowne piękności, imieniem Desdemona, uwiedziona, nie żądzą akąś skrytą, ale cnotą onego Maura, pokochała go, a on też uęty pięknością i szlachetnymi uczuciami one kobiety, rozgorzał .
Między dramatami Szekspira jest to jeden z najdoskonalszych, szczególniej wyrazistością charakterów. Sam Otello, natura pierwotna, przyswojona, ułagodzona, za najmniejszym dotknięciem staje się znowu synem pustyni, dziecięciem Afryki.
Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę. Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę.
Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604 [1]. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
W opowiadaniu tem, Maur i Chorąży (Jago) oba razem zamordowują Desdemonę nocą, w izbie, w której spała, obalając na nią sufit, jakgdyby ten upadłszy, ją przytłukł. Przez czas jakiś przyczyna istotna jej śmierci jest niewiadoma. Maur wkrótce potem, obrzydziwszy sobie Chorążego, z wojska go wypędza.
Zbójcy! ratujcie! światła! och, doktora! Otello. To on! Uczciwy, sprawiedliwy Jago, Krzywd przyjaciela szlachetnem uczuciem. Uczy mnie — Duszko, kochanek twój zginął, I twój los blizki! — Idę, nierządnico! Precz z serca czary siane jej oczami!
Rodrygo. Nie mów mi tego, Jagonie, nie mogę Słuchać tej mowy. Tyś to, coś mą kiesą Tak rozporządzał, jakby była twoją, Smiesz mi powiadać, żeś tego był świadom? J
