Search results
W opowiadaniu tym, Maur i Chorąży (Jago) oba³ razem zamordowu ą Desdemonę nocą, w izbie, w które spała, obala ąc na nią sufit, ak gdyby ten upadłszy, ą przytłukł. Przez czas akiś przyczyna istotna e śmierci est niewiadomą. Maur wkrótce potem, obrzydziwszy sobie Chorążego, z wo ska go wypędza.
W opowiadaniu tem, Maur i Chorąży (Jago) oba razem zamordowują Desdemonę nocą, w izbie, w której spała, obalając na nią sufit, jakgdyby ten upadłszy, ją przytłukł. Przez czas jakiś przyczyna istotna jej śmierci jest niewiadoma. Maur wkrótce potem, obrzydziwszy sobie Chorążego, z wojska go wypędza.
O Maurach w Hiszpanii prawiono cuda jako o narodzie rycerskim, krwi gorącej, namiętnym jak Otello i jak on szlachetnym. W roku 1601, na rok przed pierwszym przedstawieniem Otella na scenie, królowa Elżbieta przyjmowała na swym dworze ogorzałych maurytańskich posłów, którym Szekspir mógł się przypatrzeć. 11
Otello. Co się to znaczy? Montano. Krew moja upływa; Czuję, że jestem raniony śmiertelnie. Giń! Otello. Stójcie, jeśli drogie wam jest życie! Jago. Stój, poruczniku, Montano — panowie! Baczcie na miejsce i na obowiązki; Wódz do was mówi! Stójcie! Co za hańba! Otello. Skądże ta kłótnia? Kto w Turków nas zmienił?
Otello. tłum. Leon Ulrich. pobierz książkę. czytaj online. Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę. Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę. Spis treści: Wstęp. Otello. AKT PIERWSZY.
W opowiadaniu tym, Maur i Chorąży (Jago) oba³ razem zamordowują Desdemonę nocą, w izbie, w której spała, obalając na nią sufit, jak gdyby ten upadłszy, ją przytłukł. Przez czas jakiś przyczyna istotna jej śmierci jest niewiadomą. Maur wkrótce potem, obrzydziwszy sobie Chorążego, z wojska go wypędza. Ten, powróciwszy do ...
JÓZEFA PASZKOWSKIEGO. LWÓW — ZŁOCZÓW. Nakładem i drukiem księgarni Wilhelma Zukerkandla. Osoby Akt pierwszy • Akt drugi • Akt trzeci Akt czwarty • Akt piąty. Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: William Shakespeare i tłumacza: Józef Paszkowski. Źródło: „ ” Kategorie: William Shakespeare.
