Search results
Otello. . . . olite. I stało się, że cnotliwa niewiasta, cudowne piękności, imieniem Desdemona, uwiedziona, nie żądzą akąś skrytą, ale cnotą onego Maura, pokochała go, a on też uęty pięknością i szlachetnymi uczuciami one kobiety, rozgorzał .
Leon Ulrich. Wstęp. „Był niegdyć [1] w Wenecji Maur bardzo waleczny, którego męstwo i dowody roztropności a biegłości, czasu wojny okazane, uczyniły drogim w oczach starszyzny Rzeczypospolitej.
Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę. Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę.
Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604 [1]. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
Otello. Rozkazy wasze chętnem spełnię sercem. Doża. Senat się zbiera jutro o dziewiątej. Otello, w mieście zostaw oficera, Który ci nasze poniesie rozkazy, Wszystkie oznaki względów i honoru, Które twej nowej przystoją godności. Otello. Książę, zostanie w mieście mój chorąży, Człowiek uczciwy i godny ufności.
Otello. Powiedz mi, kto jesteś? Desdem. Jestem twą żoną, twoją wierną żoną. Otello. Przysiąż więc na to i potęp się sama, Bo dyabły, widząc twą anielską postać, Lękałyby się chwycić cię. Więc przysiąż, Żeś jest uczciwą; potęp się podwójnie! Desdem. Niebo mi świadkiem — Otello.
Łotr to ślizki i subtelny, wynalazca okazyi, którego oczy umieją chytrze bić fałszywą monetę sposobności, gdy mu zbywa na prawdziwej; łotr wierutny, wcielony dyabeł, a dotego piękny, młody, mający za sobą wszystko, za czem niedoświadczone głowy szaleją. Morowy łotr stemplowany, a kobieta oczyma już do niego strzyże.
