Search results
Szlachetność ta i męstwo, które u ęły Des-demonę, były cechą Maurów, nigdy Murzynów. Negr w XVI wieku był uważanym za istotę upośledzoną, które poeta nie śmiałby tknąć i podnosić. O Maurach w Hiszpa-nii prawiono cuda ako o narodzie rycerskim, krwi gorące , namiętnym ak Otello i ak on szlachetnym.
Między dramatami Szekspira jest to jeden z najdoskonalszych, szczególniej wyrazistością charakterów. Sam Otello, natura pierwotna, przyswojona, ułagodzona, za najmniejszym dotknięciem staje się znowu synem pustyni, dziecięciem Afryki.
W opowiadaniu tem, Maur i Chorąży (Jago) oba razem zamordowują Desdemonę nocą, w izbie, w której spała, obalając na nią sufit, jakgdyby ten upadłszy, ją przytłukł. Przez czas jakiś przyczyna istotna jej śmierci jest niewiadoma. Maur wkrótce potem, obrzydziwszy sobie Chorążego, z wojska go wypędza.
Otello. Błagam cię, książę, racz posłać pod Strzelca. Rozkaż ją przywieść do izby senatu, Niech mówi o mnie w przytomności ojca; A jeźli jego zarzuty potwierdzi, Nietylko odbierz mi godności moje, Ale niech cała praw waszych surowość Na głowę moją bez litości spadnie. Doża. Niech Desdemona stawi się w senacie. Otello.
Otello. Czuję, że krew moja Nad cierpliwością górę brać zaczyna, Namiętność zimny rozsądek przygniata, Chce rej prowadzić! Jeśli raz wybuchnę, Jeśli to ramię do góry podniosę, Od gniewu mego najlepszy z was padnie! Mówcie, kto pierwszy ten brudny spór zaczął, A na którego pierwsza wina spadnie,
Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę. Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę.
jak narzędziami — jest to istotny szatan i nie dziw, że w ostatniej scenie Otello patrzy mu na nogi, czy kopyt u nich nie dostrzeże. Kassjo, człek prostoduszny i słaby, Roderigo
