Search results
Poeta, wedle zwycza u, przedmiot wziął gotowy z podania, ale z suche ego treści, z mało oznaczonych postaci, stworzył całość z na większą sztuką zbudowaną, ednolitą, rozwija ącą się z życiem potężnym z charakterów, których est logiczną wynikłością.
Między dramatami Szekspira jest to jeden z najdoskonalszych, szczególniej wyrazistością charakterów. Sam Otello, natura pierwotna, przyswojona, ułagodzona, za najmniejszym dotknięciem staje się znowu synem pustyni, dziecięciem Afryki.
Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę. Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę.
Otello. Ha! Jago. O mój wodzu, strzeż się, strzeż zazdrości, Zielonookiej potwory, co sama Z swej szydzi strawy! Mąż, choć oszukany, Choć losu swego pewny, szczęsny żyje, Jeśli nie kocha swojej krzywdzicielki; Lecz potępieńca godziny ten pędzi, Kto wątpiąc kocha, nie wierzy a kocha! Otello. O biada! Jago.
Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604 [1]. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
Otello. Potęgi niebieskie, Domówcie: Amen! Ja mówić nie mogę, Zbytek wesela tu słowa zamyka. (Całując ją). Niechaj to będą najsroższe zatargi Pomiędzy mojem a między twem sercem! Jago (na str.). Strojniście widzę dzisiaj do akordu; Lecz ja potrafię odkręcić kołeczki, Co ton ten dają, jak jestem uczciwy! Otello. Teraz do ...
Choćby mi wydał najkrwawsze rozkazy, Sumienie moje zgryzoty nie znajdzie, Aby mnie wstrzymać. Otello. Miłość twą przyjmuję, Nie czczą podzięką, ale chętnem sercem, I bez przewłoki na próbę ją stawiam. Powiedz mi, Jago, nim dzień trzeci minie: Kassyo nie żyje.
