Search results
Otello, zasoby wyspy znane ci są najlepiej; a choć nasz tameczny namiestnik posiada niewątpliwe zdolności, opinia, wszechwładna pani wypadków, więcej liczy na ciebie. Musisz więc blask swojego szczęścia przyćmić tą twardą a niebezpieczną wyprawą.
stać. — Kochany mężu! co znaczą te myśli, które ci serce por. szaą? Pódę za tobą, gdziekolwiek się udasz, gdyby przez ogień trzeba iść w koszuli edne, i to bym uczyniła, a cóż znaczy z tobą się puścić na okręcie mocnym i dobrze opat. zonym? Maur obął rękami szyę żony, i ca-łuącą czule, rzekł: Niech nas Bóg długo uchowa, droga moa, z tą miło.
Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę. Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę.
W opowiadaniu tem, Maur i Chorąży (Jago) oba razem zamordowują Desdemonę nocą, w izbie, w której spała, obalając na nią sufit, jakgdyby ten upadłszy, ją przytłukł. Przez czas jakiś przyczyna istotna jej śmierci jest niewiadoma. Maur wkrótce potem, obrzydziwszy sobie Chorążego, z wojska go wypędza.
Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604 [1]. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
Otello (ang. Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604 [1]. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
SCENA I. Ulica. (Wchodzą: Jago, Roderigo). Jago. Stań za tym murem. Za chwilę nadejdzie: Dobądź twej dobrej szabli, a mierz w serce, Żwawo, bez trwogi! będę niedaleko. Wzrośniem lub zgnijem, pomnij tylko na to. I utwierdź silnie twe postanowienie. Roderigo. Bądź tylko blizko, dłoń może mnie zawieść. Jago. Widzisz, tam będę. Zajmij stanowisko.
