Search results
Otello, zasoby wyspy znane ci są najlepiej; a choć nasz tameczny namiestnik posiada niewątpliwe zdolności, opinia, wszechwładna pani wypadków, więcej liczy na ciebie. Musisz więc blask swojego szczęścia przyćmić tą twardą a niebezpieczną wyprawą.
szaą? Pódę za tobą, gdziekolwiek się udasz, gdyby przez ogień trzeba iść w koszuli edne, i to bym uczyniła, a cóż znaczy z tobą się puścić na okręcie mocnym i dobrze opat. zonym? Maur obął rękami szyę żony, i ca-łuącą czule, rzekł: Niech nas Bóg długo uchowa, droga moa, z tą miło. cią. I popłynęli, i przybyli do Cypru po szczęśliwe morskie pod.
Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę. Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę.
Otello. Czułżem rozkosze ukradzione przez nią? Jam ich nie widział, nie myślałem o nich; Spałem spokojny, byłem wesół, Kassya Całunków na jej ustach nie znalazłem. Komu skradzionych nie potrzeba skarbów, Nie mów mu o nich, nie jest okradziony. Jago. Z boleścią słucham słów twoich, mój wodzu. Otello.
Otello. Ja na to: Amen z głębi serca wtórzę. Desdem. Choć mówisz, ty mnie przecie nie zabijesz. Otello. Hm! Desdem. Lecz drżę jednak, bo śmierć niedaleka, Gdy oczy twoje tak srogo się iskrzą. Czemu drżę, nie wiem, bo się w sercu mojem Niewinną czuję; lecz wiem, że drżę cała. Otello. Myśl o twych grzechach! Desdem.
Otello (ang. Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604 [1]. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
Otello. Co mówisz? Jago. Panie, nic — lub jeśli — nie wiem. Otello. Czy to nie Kassyo od żony mej odszedł? Jago. Kassyo, mój wodzu? Nie mogę przypuścić, Aby się Kassyo jak zbrodniarz wykradał Na twoje przyjście. Otello. Zdaje mi się jednak, Że to był Kassyo. Desdem. Dzień dobry, mój mężu!
