Search results
Otelo se suočava s konstantnim rasizmom od strane drugih likova u drami, posebice nakon ženidbe za Dezdemonu. Razlog tomu je taj što je Dezdemona Brabanzijeva kći, odnosno ona je povlaštena bijela žena, visokog ugleda čiji otac ne odobrava ovaj brak.
Plemeniti Moj gospodaru - OTELO. Ako klevećeš je, A mene mučiš, nikada se više Ne moli Bogu i zatomi savjest, Na grozu grozu nagomilaj, nebo Da proplače, a zemlja protrne Od tvojih djela - jer ti ne možeš Prokletstvu vječnom ništa dodati, Što strašnije bi bilo. JAGO.
O Maurach w Hiszpanii prawiono cuda jako o narodzie rycerskim, krwi gorącej, namiętnym jak Otello i jak on szlachetnym. W roku 1601, na rok przed pierwszym przedstawieniem Otella na scenie, królowa Elżbieta przyjmowała na swym dworze ogorzałych maurytańskich posłów, którym Szekspir mógł się przypatrzeć. 11
Vrijeme radnje: 1489. – 1570. godina. Tema djela: tragična ljubav tamnoputog maurskog generala Otela i Dezdemone; Otelova ljubomora koja vodi do sklonosti nesigurnosti i pretjeranoj reakciji, a na kraju i ubojstvu; manipulacije i ostala Jagova djela za koje nemaju osnovanu motivaciju.
Viljem Šekspir - Otelo. Kratak sadržaj - Jago i Roderigo pričaju, a Jago mu se tuži kako mrzi svog generala, svog vođu Otela. Njih dvojica odlaze do senatora i govore mu kako mu kćer zasigurno nije u kući, već je sa svojim ljubavnikom crncem Otelom. Brabanzio se naljuti zbog toga i odluči potražiti svoju kćer.
Jago je svojim ponašanjem, prepun laži i kleveta doveo Otela do ljubomore, a zbog čega je ovaj na kraju ubio ženu koju je volio i na kraju sam sebi presudio kada je doznao da je Desdemona bila nedužna, a da je on cijelo vrijeme bio lutka najgoreg bića.
Théodore Chassériau (1819–1856) Otello (ang. Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604 [1]. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
