Search results
Z tej treści poeta zbudował dramat, w którym nie tyle Otello sam, jak idealnej, anielskiej cierpliwości łagodności Desdemona i najszkaradniejszej przewrotności Jago, są postaciami głównymi. Ostatni jest sprężyną główną, poruszającą całym dramatem.
szaą? Pódę za tobą, gdziekolwiek się udasz, gdyby przez ogień trzeba iść w koszuli edne, i to bym uczyniła, a cóż znaczy z tobą się puścić na okręcie mocnym i dobrze opat. zonym? Maur obął rękami szyę żony, i ca-łuącą czule, rzekł: Niech nas Bóg długo uchowa, droga moa, z tą miło. cią. I popłynęli, i przybyli do Cypru po szczęśliwe morskie pod.
Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę. Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę.
Otello. Precz, precz, tyś serce me ujął w tortury! Przysięgam, lepiej wiele być zwiedzionym, Niż wiedzieć o tem mało. Jago. Co, mój wodzu? Otello. Czułżem rozkosze ukradzione przez nią? Jam ich nie widział, nie myślałem o nich; Spałem spokojny, byłem wesół, Kassya Całunków na jej ustach nie znalazłem.
Otello. Ja na to: Amen z głębi serca wtórzę. Desdem. Choć mówisz, ty mnie przecie nie zabijesz. Otello. Hm! Desdem. Lecz drżę jednak, bo śmierć niedaleka, Gdy oczy twoje tak srogo się iskrzą. Czemu drżę, nie wiem, bo się w sercu mojem Niewinną czuję; lecz wiem, że drżę cała. Otello. Myśl o twych grzechach! Desdem.
Otello. Rozkazy wasze chętnem spełnię sercem. Doża. Senat się zbiera jutro o dziewiątej. Otello, w mieście zostaw oficera, Który ci nasze poniesie rozkazy, Wszystkie oznaki względów i honoru, Które twej nowej przystoją godności. Otello. Książę, zostanie w mieście mój chorąży, Człowiek uczciwy i godny ufności.
Otello (ang. Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604 [1]. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
