Search results
W opowiadaniu tym, Maur i Chorąży (Jago) oba³ razem zamordowu ą Desdemonę nocą, w izbie, w które spała, obala ąc na nią sufit, ak gdyby ten upadłszy, ą przytłukł. Przez czas akiś przyczyna istotna e śmierci est niewiadomą. Maur wkrótce potem, obrzydziwszy sobie Chorążego, z wo ska go wypędza.
W Jagu poeta wystawił człowieka życiem awanturniczem, żołdaczem, w niwecz zepsutego, istotę, dla której niema nic świętego, której serce ludzkie uschło, litość jest nieznana, który pomiata ludźmi, szydząc z nich, mści się na nich za własną nikczemność, ukrywając swą szkaradę o tyle tylko, o ile mu to dla bezpieczeństwa ...
1. W ten prosty sposób Giraldi Cinthio, w swych Hekatommythi (ovvero Cento Novelle, Venezia 1608 r.) opisuje historię tę tragiczną, z której Szekspir swój dramat ułożył.
Łotr to ślizki i subtelny, wynalazca okazyi, którego oczy umieją chytrze bić fałszywą monetę sposobności, gdy mu zbywa na prawdziwej; łotr wierutny, wcielony dyabeł, a dotego piękny, młody, mający za sobą wszystko, za czem niedoświadczone głowy szaleją. Morowy łotr stemplowany, a kobieta oczyma już do niego strzyże.
Dowódca weneckiej armii Maur Otello poślubia Desdemonę. Demoniczny Jago, rozczarowany swymi niespełnionymi nadziejami, zaczyna podsuwać Otellowi myśl o zdradach Desdemony. Zarzuty są bezpodstawne, ale Jago umiejętnie roznieca zazdrość Otella. Na konsekwencje nie trzeba długo czekać.
Otello. Na toż stworzony był ten piękny papier, By napisano na nim: nierządnica! Coś popełniła? Ty, ty wszetecznico! Licabym moje na kuźnię przemienił, A skromność moją na węgiel w niej spalił, Gdybym chciał twoje czyny rozpowiadać. Coś popełniła? Na czyny twe niebo, Nos swój zatyka, księżyc oczy mruży;
nii prawiono cuda jako o narodzie rycerskim, krwi gorącej, namiętnym jak Otello i jak on szlachetnym. W roku , na rok przed pierwszym przedstawieniem Otella na sce-nie, królowa Elżbieta przyjmowała na swym dworze ogorzałych maurytańskich posłów, którym Szekspir mógł się przypatrzeć.
