Search results
awką.Lecz, moim zdaniem, eśli żony grzeszą, Małżeństwo Mężów t. wina. Lub stygną w uczuciach, Skarb nasz na obce wylewaą łona, Lub wybuchaą z zazdrością zgryźliwą, Krępuą wolność, biją nas czasami, W gniewie zbyt nasze ścieśniaą wydatki; My też żółć mamy, choć skore przebaczać, Nie gardzim z.
O Maurach w Hiszpanii prawiono cuda jako o narodzie rycerskim, krwi gorącej, namiętnym jak Otello i jak on szlachetnym. W roku 1601, na rok przed pierwszym przedstawieniem Otella na scenie, królowa Elżbieta przyjmowała na swym dworze ogorzałych maurytańskich posłów, którym Szekspir mógł się przypatrzeć. 11
Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę. Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę.
Otello. Czułżem rozkosze ukradzione przez nią? Jam ich nie widział, nie myślałem o nich; Spałem spokojny, byłem wesół, Kassya Całunków na jej ustach nie znalazłem. Komu skradzionych nie potrzeba skarbów, Nie mów mu o nich, nie jest okradziony. Jago. Z boleścią słucham słów twoich, mój wodzu. Otello.
OTELLO Na Boga! rad bym był o tym zapomnieć. Mówiłeś - o, ta myśl krąży w mej duszy, Jak kruk nad domem dotkniętym zarazą, W złowieszczy sposób dla wszystkich - mówiłeś, Że on tę chustkę posiada. JAGO Cóż z tego? OTELLO Zaprawdę, nie jest to wcale pomyślne. JAGO A gdybym też był mówił, że widziałem,
Roles Otello, moro, generale dell'Armata Veneta (tenor) Jago, alfiere (baritone) Cassio, capo di Squadra (tenor) Roderigo, gentiluomo Veneziano (tenor)
Théodore Chassériau (1819–1856) Otello (ang. Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604 [1]. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
