Search results
awką.Lecz, moim zdaniem, eśli żony grzeszą, Małżeństwo Mężów t. wina. Lub stygną w uczuciach, Skarb nasz na obce wylewaą łona, Lub wybuchaą z zazdrością zgryźliwą, Krępuą wolność, biją nas czasami, W gniewie zbyt nasze ścieśniaą wydatki; My też żółć mamy, choć skore przebaczać, Nie gardzim z.
O Maurach w Hiszpanii prawiono cuda jako o narodzie rycerskim, krwi gorącej, namiętnym jak Otello i jak on szlachetnym. W roku 1601, na rok przed pierwszym przedstawieniem Otella na scenie, królowa Elżbieta przyjmowała na swym dworze ogorzałych maurytańskich posłów, którym Szekspir mógł się przypatrzeć. 11
Pomnij, że jesteś na śmiertelnem łożu! Desdem. Lecz ach! nie umrę jeszcze! Otello. Tak, natychmiast! Więc szczerze wyznaj wszystkie grzechy twoje, Bo przecząc jeden po drugim przysięgą, Nie zdołasz zmienić silnych postanowień, Które szaleją w mej śmiertelnej duszy.
Łotr to ślizki i subtelny, wynalazca okazyi, którego oczy umieją chytrze bić fałszywą monetę sposobności, gdy mu zbywa na prawdziwej; łotr wierutny, wcielony dyabeł, a dotego piękny, młody, mający za sobą wszystko, za czem niedoświadczone głowy szaleją. Morowy łotr stemplowany, a kobieta oczyma już do niego strzyże.
Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę. Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę.
Otello. Jakeś mógł tak się zapomnieć, Michale? Kassyo. Wybacz mi, wodzu, nie mogę rzec słowa. Otello. Zacny Montano, znany byłeś z taktu; Wysoko cenił świąt rozwagę twoją W tak młodym wieku, i twe imię brzmiało Pochwalnie w ustach najświatlejszych sędziów. Skądże ci przyszło kazić tak swą przeszłość
Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604 [1]. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.
