Search results
Klasycyzm (z łac. classicus – doskonały, wzorowy) – styl w sztuce, muzyce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu.
Zapis prezentacji: 1 KLASYCYZM. 2 Wyjaśnienie nazwy: Nazwa "klasycyzm" pochodzi od łacińskiego "classicus" - pierwszej klasy, wzorowy, doskonały. Została ona przyjęta z historii literatury i sztuki i oznacza nawiązanie do kultury antycznej i jej estetycznych ideałów (symetria, doskonałość proporcji itp.) Ramy czasowe: Różne ...
Architektura i sztuka klasycyzmu w Polsce. Pałac składa się z klasycystycznej, na planie prostokąta zbudowanej willi, połączonej półkolistymi galeriami z oficynami. Korpus główny poprzedzony czterokolumnowym portykiem z kolumnami w wielkim porządku.
Klasycyzm – definicja i cechy. Nazwa nurtu wywodzi się z łaciny, od słowa classicus – doskonały, wyuczony. Sięgał on inspiracją do tradycji starożytnych Greków i Rzymian w największym rozkwicie ich kultur. W literaturze klasycyzm objawiał się językiem prostym i precyzyjnym, wystrzegano się mowy potocznej.
Klasycyzm (z łac. classicus – doskonały, pierwszorzędny, wzorowy, wyuczony) – styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian.
Klasycyzm w sztuce - cechy i przedstawiciele. Klasycyzm to kierunek w sztuce zapoczątkowany w renesansie, obecny w kulturze do końca XVIII wieku, a w niektórych krajach nawet dłużej. Jego nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa classicus, które oznacza „doskonały”, ale też – „wyuczony”.
21 sty 2021 · Klasycyzm. Homofonia - konstrukcja utworu, w którym linii melodycznej prowadzonej przez jeden głos towarzyszy akompaniament, mający znaczenie podrzędne; Styl galant - muzyka elegancka, lekka, przyjemna i łatwa w odbiorze; Zasada kontrastu; Duża rola muzyki instrumentalnej; Muzyka świecka wypiera muzykę religijną;
