Search results
Nacjonalizm polski – ogół polskich nurtów prezentujących przekonania nacjonalistyczne i związanych z nimi ruchów społecznych, kulturowych oraz politycznych, który skrystalizował się w pierwszej połowie XX wieku.
Według polskich definicji nacjonalizm jest ideologią zmierzającą do podporządkowania innych narodów własnemu narodowi. Nacjonaliści żądają dla niego specjalnych przywilejów oraz wyolbrzymiają jego zalety [3]. Historia.
Nacjonalizm polski – ogół polskich nurtów prezentujących przekonania nacjonalistyczne i związanych z nimi ruchów społecznych, kulturowych oraz politycznych, który skrystalizował się w pierwszej połowie XX wieku.
W pierwszym przypadku nacjonalizm odwoływał się do narodu jako wspólnoty politycznej, w drugim i trzecim — do narodu jako wspólnoty pochodzenia, języka, obyczaju, kultury itd., a nierzadko także rasy lub „krwi”.
Pierwsza forma nacjonalizmu pojawiła się w XVIII wieku we Francji, dostrzec go można w hasłach głoszonych przez jakobinów podczas Rewolucji Francuskiej, wówczas przybrał on postać rewolucyjną. Jednak nacjonalizm występujący we współczesnej formie, pojawił się pod koniec XIX wieku.
Nacjonalizacja w Polsce została dokonana na szeroką skalę po II wojnie światowej. Nacjonalizacja zaczęła się od aktów normatywnych wydanych przez PKWN (w tym dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej z 6 września 1944 r ) i Krajową Radę Narodową (KRN) (m.in. Dekret Bieruta z 1945 r.), a następnie na podstawie ustaw Sejmu PRL .
Wprowadzenie. Jednym z trudniejszych problemów stojących przed badaczem współczesnej myśli po-litycznej jest dywersyfikacja poszczególnych nurtów w obrębie danego kierunku poli-tycznego. Niniejszy artykuł ma na celu naszkicowanie próby podziału polskiej myśli nacjonalistycznej w aspekcie kategorii „tradycji”.
