Search results
Andrew Heywood podzielił nacjonalizmy na trzy rodzaje: nacjonalizm etniczny, nacjonalizm integralny oraz nacjonalizm kulturowy. Nacjonalizm jest przekonaniem według którego interes własnego narodu jest nadrzędny wobec interesu jednostki, grup społecznych, czy społeczności regionalnych.
Nacjonalizm nie jest kompletną, jednorodną ideologią, lecz zbiorem zasad. Nadrzędną zasadą jest uznanie narodu jako wartości naczelnej, ponad interesami jednostki, to przyznanie narodowi najważniejszej roli w życiu społecznym.
Nacjonalizm może spełniać kilka ważnych zadań w funkcjonowaniu społeczeństw. Po pierwsze, bywa postrzegany jako czynnik narodotwórczy (naród jest tutaj wynalazkiem ideologii nacjonalistycznej, wspieranej przez państwo), po drugie może być przejawem istnienia narodu (naród wytwarza nacjonalizm w umiarkowanej albo w skrajnej formie ...
Ideologia i postawa społeczno-polityczna, która przyznaje narodowi centralną i uprzywilejowaną pozycję, oparta na przekonaniu, że naród własny jest wartością najwyższą. Przykład z życia: Jeśli uważasz, że twój naród jest najważniejszy, to znaczy, że jesteś zwolennikiem nacjonalizmu.
Pod koniec XIX w. nacjonalizm zakładał coraz częściej nieuchronność konfliktu pomiędzy narodami, służąc jako uzasadnienie wojny i ekspansji przez wykazywanie wyższości danego narodu jako „lepszego” pod względem cywilizacyjnym lub rasowym. Integralną częścią takiego nacjonalizmu był antydemokratyzm.
Po II wojnie światowej utworzenie wielonarodowych organizacji gospodarczych, wojskowych i politycznych, takich jak Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ) w 1945 r. i NATO w 1949 r., doprowadziło do ogólnego osłabienia ducha nacjonalizmu w Europie.
Nacjonalizm może budować tożsamość narodową i jedność społeczeństwa, wzmacniając więzi między ludźmi o wspólnym pochodzeniu i historii. Nacjonalizm może również prowadzić do wykluczenia innych grup etnicznych lub narodowych, co może prowadzić do konfliktów i podziałów społecznych.
