Search results
Andrew Heywood podzielił nacjonalizmy na trzy rodzaje: nacjonalizm etniczny, nacjonalizm integralny oraz nacjonalizm kulturowy. Nacjonalizm jest przekonaniem według którego interes własnego narodu jest nadrzędny wobec interesu jednostki, grup społecznych, czy społeczności regionalnych.
Istnieje wiele odmian i rodzajów nacjonalizmu, każdy posiada cechy specyficzne tylko dla niego, ale również charakterystyczne właściwości wskazujące, iż jest to jednak odmiana nacjonalizmu.
Nacjonalizm stanowi podstawę starań chińskiego prezydenta Xi Jinpinga o uczynienie z Chin światowego lidera gospodarczego. Podobnie nacjonalizm jest częstym tematem wśród prawicowych polityków we Francji, Austrii, Włoszech, na Węgrzech, w Polsce, na Filipinach i w Turcji.
W pierwszym przypadku nacjonalizm odwoływał się do narodu jako wspólnoty politycznej, w drugim i trzecim — do narodu jako wspólnoty pochodzenia, języka, obyczaju, kultury itd., a nierzadko także rasy lub „krwi”.
Ideologia i postawa społeczno-polityczna, która przyznaje narodowi centralną i uprzywilejowaną pozycję, oparta na przekonaniu, że naród własny jest wartością najwyższą. Przykład z życia: Jeśli uważasz, że twój naród jest najważniejszy, to znaczy, że jesteś zwolennikiem nacjonalizmu.
Nacjonalizm, zdaniem respondentów, to przede wszystkim określony pogląd na świat („idea/światopogląd” – 21%), w niewielkim stopniu jednak lokowany w polu polityki („nurt polityczny” – 2,1%). Jest to zatem konkretna wizja świata, manifesto-wana oraz reprodukowana w postaci ściśle określonych poglądów. Dużo istotniejsze
Nacjonalizm jest terminem, który od wielu lat stanowi przedmiot zainteresowania naukowców, polityków i społeczeństwa. Określa on ideologię, która koncentruje się na przynależności narodowej i promuje lojalność wobec własnej grupy etnicznej, kulturowej i językowej.
