Search results
Program MATLAB pozwala na tworzenie funkcji. Dzięki temu nie ma potrzeby wpisywania długich wzorów za każdym razem kiedy korzystamy. Wszystkie utworzone pliki możemy zapisać do plików skryptowych, a następnie przenieść je w inne miejsce.
Weźmy prosty przykład w którym wykorzystamy funkcję MATLAB’a - prod(X). Aby dowiedzieć się co realizuje ta funkcja skorzystamy z pomocy: PROD Product of the elements.
function [y1,...,yN] = myfun(x1,...,xM) declares a function named myfun that accepts inputs x1,...,xM and returns outputs y1,...,yN. This declaration statement must be the first executable line of the function. Valid function names begin with an alphabetic character, and can contain letters, numbers, or underscores. myfun(x1,...,xM)
W MATLAB’ie użytkownik na do dyspozycji dwa rodzaje funkcji zewnętrznych: skrypty i funkcje. Każda z tych funkcji ma postać pliku tekstowego ASCII i jest tworzona za pomocą dowolnego edytora tekstowego. Dzięki możliwości tworzenia własnych funkcji, MATLAB uzyskał właściwości języka proceduralnego.
Podstawowym poleceniem służącym do graficznej prezentacji danych matematycznych jest polecenie plot, które powoduje narysowanie wykresu funkcji jednej zmiennej. Przykładowo, narysowanie funkcji y=x dla można uzyskać po wprowadzeniu następującego programu: plot (x1, y1, x2, y2, ...)
Narysowanie wykresu funkcji trzech zmiennych (krzywej) umoŜliwia funkcja plot3. plot3(x,y,z,s) rysuje wykres funkcji trzech zmiennych; x, y, z - wektory o jednakowej długości określające współrzędne punktów, s - łańcuch znaków opisujący wygląd linii >> x = [-10:0.1:10]; >> y = cos(x); >> z = sin(3*x).*cos(y); >> plot3(x,y,z ...
Plik funkcji różni się od pliku skryptu pierwszą linią. Jest nią definicja funkcji w postaci: gdzie: function słowo kluczowe (Uwaga! musi być z małej litery); x,y – argument wyjściowe (może być również funkcja bezargumentowa), funkcja- nazwa funkcji (Uwaga! nazwa funkcji musi być zgodna z nazwą pliku); a,b,c- argumenty wejściowe. Dla przykładu:
