Search results
Literatura polska w okresie baroku – epoka w historii literatury polskiej obejmująca okres od lat osiemdziesiątych XVI wieku do lat trzydziestych XVIII wieku. Epoka baroku w literaturze polskiej przypada mniej więcej na wiek XVII i pierwszą połowę XVIII stulecia.
Uprawiane w XVII w. w Polsce gatunki literackie to: sonet (J. A. Morsztyn), epopeja (W. Potocki), pamiętnik (J. Ch. Pasek), hagiografia oraz kazanie (P. Skarga, przez niektórych badaczy zaliczany jako twórca renesansowy), romans (S. Twardowski).
Literatura polska w okresie baroku – epoka w historii literatury polskiej obejmująca okres od lat osiemdziesiątych XVI wieku do lat trzydziestych XVIII wieku.
11 sty 2021 · Barok w polskiej literaturze a sarmatyzm. W Polsce literatura baroku była zróżnicowana. Wśród twórców warto wyróżnić m.in. autorów dworskich (Jan Andrzej Morsztyn) czy nakierowanych bardziej filozoficznie i metafizycznie (Daniel Naborowski). W końcu nie brakowało także sarmatów.
Europejski styl, moda, kultura, nauka, sztuka, a nawet jedzenie stanowiły podstawę przekazu płynącego z małych dworków i wielkich dworów. Za najwybitniejszych przedstawicieli tego nurtu uchodzili Daniel Naborowski i Jan Andrzej Morsztyn. Drugim popularnym w baroku nurtem kulturowym był nurt ziemiański.
Tło historyczne polskiego baroku. Sytuacja, w jakiej znalazła się w tej epoce Polska, nie była stabilna. Początkowa silna pozycja międzynarodowa Rzeczypospolitej została mocno zachwiana przez wojny kozackie, potop szwedzki, najazd moskiewski, napady tatarskie oraz zagrożenie tureckie.
Rozkwit tendencji barokowych następował przez cały wiek XVII – i to on obfituje w najważniejsze dla epoki wydarzenia historyczne i artystyczne. W Polsce umowne ramy okresu to: od 1584r. (śmierć Jana Kochanowskiego) do 1740. kontreformacja. Prąd religijny powstały w Kościele katolickim, będący próbą zahamowania szerzącej się ...
