Search results
Literatura polska w okresie baroku – epoka w historii literatury polskiej obejmująca okres od lat osiemdziesiątych XVI wieku do lat trzydziestych XVIII wieku. Epoka baroku w literaturze polskiej przypada mniej więcej na wiek XVII i pierwszą połowę XVIII stulecia.
Literatura polska w okresie baroku – epoka w historii literatury polskiej obejmująca okres od lat osiemdziesiątych XVI wieku do lat trzydziestych XVIII wieku.
11 sty 2021 · W Polsce literatura baroku była zróżnicowana. Wśród twórców warto wyróżnić m.in. autorów dworskich (Jan Andrzej Morsztyn) czy nakierowanych bardziej filozoficznie i metafizycznie (Daniel Naborowski).
W Polsce umowne ramy baroku to: od 1584 r. – śmierć Jana Kochanowskiego, do 1740 lub 1764 r. – początek panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Filozofia epoki. Dostrzeżono, że filozofia renesansu jest nieprawdziwa i zbyt optymistyczna. Pojawiło się rozdarcie i zwątpienie.
Prezentacji głównych twórców i wybitnych dzieł muzycznych powstałych w epoce baroku na terenie Polski na tle przemian politycznych i społecznych.
Uprawiane w XVII w. w Polsce gatunki literackie to: sonet (J. A. Morsztyn), epopeja (W. Potocki), pamiętnik (J. Ch. Pasek), hagiografia oraz kazanie (P. Skarga, przez niektórych badaczy zaliczany jako twórca renesansowy), romans (S. Twardowski).
Główną cechą baroku był powrót do wartości duchowych, religijnych, ale już nie wyłącznie katolickich. W tym czasie z Kościoła wyłoniły się nowe niezależne nurty wyznaniowe i myślowe, takie jak luteranizm, kalwinizm czy arianizm.
