Search results
Literatura polska w okresie baroku – epoka w historii literatury polskiej obejmująca okres od lat osiemdziesiątych XVI wieku do lat trzydziestych XVIII wieku [1]. Epoka baroku w literaturze polskiej przypada mniej więcej na wiek XVII i pierwszą połowę XVIII stulecia.
Epoka baroku w literaturze polskiej przypada mniej więcej na wiek XVII i pierwszą połowę XVIII stulecia. Są to jednak tylko umowne ramy czasowe, bowiem ślady baroku są widoczne już w twórczości niektórych pisarzy XVI-wiecznych, a więc tworzących w okresie renesansu.
Literaturę polską XVII wieku dzieli się rozmaicie: chronologicznie bądź ze względu na nurty i prądy literackie, kierunki tematyczne, czy też gatunki. Trudno też tę literaturę sklasyfikować jednoznacznie pod względem tematyki – była ona tak bogata i barwna.
11 sty 2021 · W Polsce literatura baroku była zróżnicowana. Wśród twórców warto wyróżnić m.in. autorów dworskich (Jan Andrzej Morsztyn) czy nakierowanych bardziej filozoficznie i metafizycznie (Daniel Naborowski).
13 gru 2020 · Barokowe charakteryzowała ozdobność, styl barwiły liczne, metafory wymyślne. Zamiłowania do poezji przejawiały się m. in. w prywatnych korespondencjach, a ta dziedzina nazywana jest epistolografią. Wtedy wykształcił się makaronizm.
W pałacach promowano wzorce popularne zagranicą. Europejski styl, moda, kultura, nauka, sztuka, a nawet jedzenie stanowiły podstawę przekazu płynącego z małych dworków i wielkich dworów. Za najwybitniejszych przedstawicieli tego nurtu uchodzili Daniel Naborowski i Jan Andrzej Morsztyn.
Schyłek baroku objawił się regresem kultury literackiej, która wprawdzie obfitowała w mnogość gatunków: facecji, fraszek, satyr obyczajowych i politycznych, dialogów, bajek, zagadek czy pamiętników, ale o niskich walorach artystycznych. Do nielicznych wyróżniających się poetów należał Józef Baka.
