Search results
uporczywe klinczowanie w celu unikania walki. W przypadku wykroczenia sędzia ringowy może zwrócić uwagę, wydać ostrzeżenie lub odjąć punkt faulującemu zawodnikowi. Dwukrotne zwrócenie uwagi równa się ostrzeżeniu, a dwukrotne ostrzeżenie odjęciu punktu (żółta kartka).
K-1 – założona w 1993 roku w Japonii organizacja promująca walki na zmodyfikowanych zasadach japońskiego kick-boxingu wzbogaconych o techniki z innych stylów. Uznawana często za najbardziej prestiżową organizację zawodowego kick-boxingu na świecie [1] [2] [3].
Klinczowanie jest dopuszczalne, pod warunkiem, że ma na celu zadanie ciosu (głównie kolanem). W przeciwnym wypadku sędzia ringowy jest obowiązany rozerwać klincz. Dozwolone jest przechwytywanie nogi kopiącego rywala, a także przytrzymywanie jedną ręką jego głowy w celu zadania uderzenia.
Klincz (ang. clinch) lub chwyt klamrowy – obustronne przytrzymywanie się przeciwników w trakcie walki wręcz. Najczęściej stykają się oni wtedy bezpośrednio powierzchniami ciał. Występuje w sportach walki. Bardzo duże znaczenie ma w boksie tajskim, gdzie jest to podstawowa technika.
Często używane zamiennie terminy „K1” i „kickboxing” budzą pewne wątpliwości co do ich znaczenia. Czy są to rzeczywiście synonimy, czy może kryją w sobie subtelne różnice? W tym artykule rozważymy istotę obu dyscyplin sportowych i wyjaśnimy, jakie elementy je różnią.
Klinczowanie jest dopuszczalne, pod warunkiem, że ma na celu zadanie ciosu (głównie kolanem). W przeciwnym wypadku sędzia ringowy jest obowiązany rozerwać klincz. Dozwolone jest przechwytywanie nogi kopiącego rywala, a także przytrzymywanie jedną ręką jego głowy w celu zadania uderzenia.
Klinczowanie jest dopuszczalne, pod warunkiem, że ma na celu zadanie ciosu (głównie kolanem). W przeciwnym wypadku sędzia ringowy jest obowiązany rozerwać klincz.
