Search results
Dawniej ch i h wymawiano inaczej: ch bezdźwięcznie, a h dźwięcznie. Dziś, gdy h utraciło swoją dźwięczność i nie słychać różnicy między ch a h, możemy mieć problemy z ortografią. Przypomnijmy więc zasady pisowni z ch i h, które pomogą Wam pozbyć się ortograficznych dylematów!
Jakie są zasady pisowni CH i H? Spółgłoska zapisywana w języku polskim jako CH lub H jest głoską szczelinową, tylnojęzykową, bezdźwięczną. Rozróżnienie na dwa oznaczenia graficzne nie ma obecnie związku z odmiennym sposobem wymowy. Niegdyś CH wymawiano bezdźwięcznie, a H dźwięcznie.
W większości wyrazów zapisanych przez h wymawiają głoskę dźwięczną, a przez ch — bezdźwięczną. W ogólnej polszczyźnie zarówno h, jak i ch są wymawiane bezdźwięcznie (z wyjątkiem pewnych nielicznych kontekstów, w których obie mogą stać się dźwięczne).
"Rz" piszemy, gdy: - w wyrazach, gdzie historycznie występowało "r", - w zakończeniach wyrazów: -arz, -erz (np. mierz, mistrz), - po spółgłoskach: b, p, d, t, g, k, ch, j, w.
Ch piszemy wtedy, gdy w innych formach danego wyrazu (lub w wyrazach pokrewnych) wymienia się na sz, np.: ch na sz: cicho – cisza ucho – uszy trochę – troszkę okruch – okruszek duch – dusza mech – meszek kielich – kieliszek groch - groszek.
Literą ch zapisują głoskę bezdźwięczną, a literą h – głoskę dźwięczną. Natomiast Polacy z innych regionów nie mogą zasad pisowni ch i h odnieść do własnej wymowy. Podobnie nie dla wszystkich jest czytelna historyczna zasada, że h zawierają tylko wyrazy obcego pochodzenia.
27 mar 2019 · po literze „s”: schody, schron, schłodzić, wyschło, schudnąć. na końcu wyrazów: zapach, zamach, budowlach, chłopakach. „H” piszemy: gdy wymienia się na ż”: druh – drużyna, błahe – pobłażać, wataha – watażka. po literze „z”: zhańbiony, zhandlować, zharmonizować, zhardzieć.
