Search results
Kiedy piszemy ch, a kiedy h? Dawniej ch i h wymawiano inaczej: ch bezdźwięcznie, a h dźwięcznie. Dziś, gdy h utraciło swoją dźwięczność i nie słychać różnicy między ch a h, możemy mieć problemy z ortografią. Przypomnijmy więc zasady pisowni z ch i h, które pomogą Wam pozbyć się ortograficznych dylematów! Zasady pisowni z ch.
Jakie są zasady pisowni CH i H? Spółgłoska zapisywana w języku polskim jako CH lub H jest głoską szczelinową, tylnojęzykową, bezdźwięczną. Rozróżnienie na dwa oznaczenia graficzne nie ma obecnie związku z odmiennym sposobem wymowy. Niegdyś CH wymawiano bezdźwięcznie, a H dźwięcznie.
27 mar 2019 · po literze „s”: schody, schron, schłodzić, wyschło, schudnąć. na końcu wyrazów: zapach, zamach, budowlach, chłopakach. „H” piszemy: gdy wymienia się na ż”: druh – drużyna, błahe – pobłażać, wataha – watażka. po literze „z”: zhańbiony, zhandlować, zharmonizować, zhardzieć.
Kiedy powinniśmy używać litery „CH”? 1. Jeżeli CH jest wymienne na SZ, np. fartu ch – fartu sz ek, gro ch – gro sz ek. W tym przypadku można się jednak czasem spotkać z wyjątkami, np. wata h a – wata sz e. 2. Jeżeli CH występuje po literze S, np. w sch ód, sch ody.
W większości wyrazów zapisanych przez h wymawiają głoskę dźwięczną, a przez ch — bezdźwięczną. W ogólnej polszczyźnie zarówno h, jak i ch są wymawiane bezdźwięcznie (z wyjątkiem pewnych nielicznych kontekstów, w których obie mogą stać się dźwięczne).
Literą ch zapisują głoskę bezdźwięczną, a literą h – głoskę dźwięczną. Natomiast Polacy z innych regionów nie mogą zasad pisowni ch i h odnieść do własnej wymowy. Podobnie nie dla wszystkich jest czytelna historyczna zasada, że h zawierają tylko wyrazy obcego pochodzenia.
Poniżej znajdziesz podstawowe zasady pisowni wyrazów z „ch” i „h”. 1. Kiedy piszemy „ch”? na końcu wyrazów. Przykłady: uśmiech, orzech, dach, mech, zuch, duch, węch. Wyjątki: druh, poroh oraz nazwy własne obcego pochodzenia, np. Utah (stan w USA), Boh (nazwa rzeki) w wyrazach pokrewnych i odmianach, kiedy „ch” wymienia się na:
