Search results
W zapisie odmienionej formy rzeczownika historii, stosujemy podwójne i, ponieważ wyraz historia pochodzi z języka greckiego, gdzie ἱστορία [historía] oznacza 'badanie; informacja; opowiadanie; historia'.
Poprawna pisownia, znaczenie: słowo historii poprawnie zapisujemy przez dwa -ii na końcu. Wywodzi się ono z języka greckiego: ἱστορία (istoria).
Poprawny zapis to „historia” z użyciem h. Historia to dzieje na przykład państwa, narodu, społeczeństwa lub proces rozwoju czegoś. To również nauka o ich dziejach, a także opowieść o jakimś zdarzeniu.
Forma poprawna to „historii”. Historią określane są dzieje, na przykład państwa, narodu, społeczeństwa lub proces rozwoju czegoś. To również nauka o ich dziejach, a także opowieść o jakimś zdarzeniu. Historia to także przedmiot w szkole oraz wydział lub kierunek na wyższej uczelni.
23 cze 2021 · Zasada: Jeśli końcówka “ia” rzeczownika w mianowniku występuje po spółgłoskach t, d, r, l, k, g, ch (zazwyczaj w wyrazach zapożyczonych) to pisze się je w dopełniaczu, celowniku lub miejscowniku z końcówką “ii”. - Morał tej historii jest taki, że prawda zawsze wyjdzie na jaw. - Na ostatniej lekcji historii uczyliśmy się o wojnach napoleońskich.
Jakie są zasady pisowni CH i H? Spółgłoska zapisywana w języku polskim jako CH lub H jest głoską szczelinową, tylnojęzykową, bezdźwięczną. Rozróżnienie na dwa oznaczenia graficzne nie ma obecnie związku z odmiennym sposobem wymowy. Niegdyś CH wymawiano bezdźwięcznie, a H dźwięcznie.
Ogranicza się do odróżniania rz i ż, u i ó, ch i h, którego uzasadnienie znaleźć można tylko częściowo we współczesnym poczuciu językowym – pisownia tych znaków opiera się przede wszystkim na historycznych procesach rozwoju języka.
