Search results
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy. (1.1) film. telew. utwór audiowizualny na jakiś temat; nośnik, na którym jest nagrany taki utwór; zob. też film w Wikipedii. (1.2) fot. światłoczuła taśma filmowa lub fotograficzna. (1.3) cienka i przejrzysta warstwa jakiejś substancji. odmiana: (1.1-3) przypadek.
film. 1. «seria następujących po sobie obrazów z dźwiękiem lub bez dźwięku, wyrażających określone treści, utrwalonych na nośniku wywołującym wrażenie ruchu; też: utwór artystyczny wykorzystujący tę technikę». 2. «umiejętność przygotowywania i realizowania takich obrazów; też: ogół utworów filmowych». 3. «taśma ...
Odmiana rzeczownik przez przypadki. Mianownik (kto? co?): filmie. Dopełniacz (kogo? czego?): film. Celownik (komu? czemu?): filmu. Biernik (kogo? co?): filmowi.
Toggle navigation. Słownik języka polskiego; Poradnia językowa; Korpus językowy; Młodzieżowe Słowo Roku
1. Odmiana tytułów. Odmieniamy te tytuły książek, filmów, audycji, które są: Por. regułę składnia: rzeczownik + nazwa, czyli w mieście Wrocław czy w mieście Wrocławiu itp.. 2. Tytuł główny i podtytuł. Zasadniczo w podobny sposób powinniśmy odmieniać tytuły złożone z tytułu głównego i podtytułu.
1. Potem pokazywali ten film w szkolnym korytarzu. 2. But the film is a sadd'ning ; 3. stół. Łatwo stwierdzić, że film jest puszczony od ; 4. Ten film nie kończy się ; 5. is as if the film was about us. 6. The book, the film, the faithful depiction. 7. właśnie. „Szarlotkowy patrol". To film o wypełniających swój ; 8. próbując ...
Odmiana rzeczownik przez przypadki. Mianownik (kto? co?): filmiku. Dopełniacz (kogo? czego?): filmik. Celownik (komu? czemu?): filmiku. Biernik (kogo? co?): filmikowi.
