Search results
Entalpia to ilość ciepła, którą układ termodynamiczny uwalnia lub absorbuje z otoczenia przy stałym ciśnieniu, gdzie układ termodynamiczny oznacza dowolny obiekt. W fizyce i chemii entalpia jest wielkością termodynamiczną, której jednostką miary jest dżul (J) i jest reprezentowana przez literę H.
Entalpia (zawartość ciepła) – w termodynamice wielkość fizyczna będąca funkcją stanu mająca wymiar energii, będąca też potencjałem termodynamicznym [1], oznaczana przez [a], lub którą definiuje zależność: gdzie: – entalpia układu, – energia wewnętrzna układu, – ciśnienie, – objętość. Z powyższego wzoru wynika sens fizyczny entalpii.
Entalpia jest miarą prawdopodobieństwa samorzutnego zajścia reakcji chemicznej. Oznaczana jest literą H. Sens fizykochemiczny entalpii sprowadza się do określenia ciepła reakcji (Q). \( \Delta H= \Delta U+ \Delta pV\)
Wszystko to co się znajduje poza układem nazywamy otoczeniem (resztą świata). W zależności od relacji pomiędzy układem, a otoczeniem wyróżnia się w termodynamice układy zamknięte (nie wymieniają z otoczeniem masy) i otwarte (wymieniają z otoczeniem masę).
Entalpia układu termodynamicznego. MoŜna mówić o entalpii układu termodynamicznego, nawet wtedy, gdy jest to układ otwarty w którym zmienia się ilość masy czynnika termodynamicznego zawartego w układzie.
2. Entalpia Entalpia reakcji H - jest to energia wymieniona na sposób ciepła w warunkach izobarycznych. Jest funkcją stanu przy stałym ciśnieniu (p = const.) H = U + p . V gdzie: U -energia wewnętrzna, p – ciśnienie, V - objętość . Zmiana entalpia reakcji - (∆H ) = [kJ/mol]:
W procesach chemicznych, przebiegających pod stałym ciśnieniem, wymianę energii na sposób ciepła, między układem a otoczeniem, określa się jako zmianę entalpii układu, która w przybliżeniu jest równa efektowi cieplnemu reakcji. ΔH = Hp − Hs. gdzie: –– zmiana entalpii układu;
