Search results
Émile Édouard Charles Antoine Zola (ur. 2 kwietnia 1840 w Paryżu, zm. 29 września 1902 w Paryżu) – francuski pisarz, eseista, dziennikarz, krytyk sztuki, główny przedstawiciel naturalizmu. Jego wszystkie utwory (opera omnia) zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z 1894, 1895, 1896 i 1898 roku [1].
Oficjalnie uznano, iż przyczyną zatrucia się Zoli dwutlenkiem węgla była wadliwa konstrukcja piecyka, istnieje jednak wiele przesłanek, że było to morderstwo na tle politycznym – zakończona powodzeniem próba wyeliminowania niewygodnego dla rządu pisarza. Charakterystyka twórczości Zoli.
Eseista, dziennikarz, krytyk sztuki, francuski pisarz, główny przedstawiciel naturalizmu. Jego wszystkie dzieła (opera omnia) zostały umieszczone w index librorum prohibitorum.
W czasach, w których Zola zmarł był już rozpoznawany w Europie jako wielki powieściopisarz i człowiek czynu – obrońca prawdy i sprawiedliwości. Podczas pogrzebu tłumy żałobników, zarówno ludzi zamożnych jak i biedaków wyszło na ulice Paryża aby pożegnać pisarza w jego ostatniej drodze.
Emil Zola w jednej ze swych prac stwierdził, iż „dzieło literackie jest zakamarkiem natury, widzianym poprzez temperament pisarza”. Zadaniem autora była obserwacja świata i oddawanie jego istoty na kartach swych tekstów.
W 1880 ukazał się tom opowiadań Wieczory medańskie (wydanie polskie 1962), którymi autorzy — Zola i pisarze wokół niego skupieni (grupa medańska) — dali wyraz przynależności do nowej szkoły literackiej i na wiele lat usankcjonowali estetykę naturalizmu.
1. Biografia i życiorys Emila Zoli. Dziennikarz, eseista i pisarz francuskiego pochodzenia. Uważa się go za czołowego przedstawiciela naturalizmu w literaturze. 2. Dzieciństwo i młodość. Zola urodził się 2 kwietnia 1840 roku w Paryżu. Jego ojciec był z pochodzenia Włochem i pracował jako inżynier.
