Search results
Émile Édouard Charles Antoine Zola (ur. 2 kwietnia 1840 w Paryżu, zm. 29 września 1902 w Paryżu) – francuski pisarz, eseista, dziennikarz, krytyk sztuki, główny przedstawiciel naturalizmu. Jego wszystkie utwory (opera omnia) zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z 1894, 1895, 1896 i 1898 roku [1].
Emil Zola w jednej ze swych prac stwierdził, iż „dzieło literackie jest zakamarkiem natury, widzianym poprzez temperament pisarza”. Zadaniem autora była obserwacja świata i oddawanie jego istoty na kartach swych tekstów.
Oficjalnie uznano, iż przyczyną zatrucia się Zoli dwutlenkiem węgla była wadliwa konstrukcja piecyka, istnieje jednak wiele przesłanek, że było to morderstwo na tle politycznym – zakończona powodzeniem próba wyeliminowania niewygodnego dla rządu pisarza. Charakterystyka twórczości Zoli.
Eseista, dziennikarz, krytyk sztuki, francuski pisarz, główny przedstawiciel naturalizmu. Jego wszystkie dzieła (opera omnia) zostały umieszczone w index librorum prohibitorum.
W czasach, w których Zola zmarł był już rozpoznawany w Europie jako wielki powieściopisarz i człowiek czynu – obrońca prawdy i sprawiedliwości. Podczas pogrzebu tłumy żałobników, zarówno ludzi zamożnych jak i biedaków wyszło na ulice Paryża aby pożegnać pisarza w jego ostatniej drodze.
30 maj 2022 · Przedstawia on rozległą panoramę francuskiego społeczeństwa i stanowi ważny dokument tamtych czasów. Cały cykl utrzymany był w duchu naturalizmu, którego podbudowę teoretyczną Zola przedstawił w studium „Powieść eksperymentalna” („Le roman expérimental”, 1880).
W 1898 wystapił w obronie A. Dreyfusa (list otwarty do prezydenta Francji na łamach „L’Aurore”— Oskarżam!, wydanie polskie 1953), poruszając do głębi opinię publiczną; skazany za obrazę rządu i armii na rok więzienia i grzywnę, schronił się do Wielkiej Brytanii. Zmarł wskutek zatrucia czadem 29 IX 1902 w Paryżu.
