Search results
Okoliczności jego śmierci do dziś budzą poważne wątpliwości. Choć oficjalnie uznano zgon pisarza za nieszczęśliwy wypadek (wadliwa konstrukcja piecyka), istniały poważne przesłanki, że mogło być to morderstwo na tle politycznym. Rząd Trzeciej Republiki nie zaangażował się jednak zbytnio w wyjaśnienie tej sprawy.
30 maj 2022 · Emila Zola – (ur. 2 kwietnia 1840 w Paryżu, zm. 29 września 1902 w Paryżu) – eseista, dziennikarz, krytyk sztuki, francuski pisarz, główny przedstawiciel naturalizmu. Jego wszystkie utwory (opera omnia) zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z 1894, 1895, 1896 i 1898 roku.
Oficjalnie uznano, iż przyczyną zatrucia się Zoli dwutlenkiem węgla była wadliwa konstrukcja piecyka, istnieje jednak wiele przesłanek, że było to morderstwo na tle politycznym – zakończona powodzeniem próba wyeliminowania niewygodnego dla rządu pisarza. Charakterystyka twórczości Zoli.
Przyczyny tego upadku zostały wyjaśnione przez autora w przypisywanej Fauchery'emu opowieści o złotej musze.
Zola senior zmarł w 1847, pozostawiając panią Zola (Émilie Aubert) i jej młodego syna w bardzo ciężkiej sytuacji finansowej. W Aix, Zola kolegował się w szkole z przyszłym malarzem Paulem Cézanne’m, W późniejszych latach Cezanne dołączył do Zoli w Paryżu.
Émile Zola był jedynym synem włoskiego inżyniera, budowniczego pierwszej linii kolejowej na kontynencie europejskim, i Francuzki. Wychował się w Aix-en-Provence na południu Francji, gdzie ojciec nadzorował budowę tamy i kanału, zaopatrującego miasto w wodę pitną.
Dramaty Zoli zebrano w Théâtre (t. 1–2 1927); największe powodzenie miały adaptacje sceniczne jego powieści (np. Teresa Raquin 1873, wystawienie polskie 1902, wydanie w serii «Bibl. Nar.» 1974); polski wybór Teatr (1909).
