Search results
Émile Édouard Charles Antoine Zola (ur. 2 kwietnia 1840 w Paryżu, zm. 29 września 1902 w Paryżu) – francuski pisarz, eseista, dziennikarz, krytyk sztuki, główny przedstawiciel naturalizmu. Jego wszystkie utwory (opera omnia) zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z 1894, 1895, 1896 i 1898 roku [1].
Urządzono go bardzo dobrze, obrazy przyjęte nie miały bogatszego pomieszczenia: wspaniałe, sięgające wysoko portyery, ze starych dywanowych tkanin, ławeczki obite pąsowym aksamitem, ekrany z białego płótna, pod otworami oszklonemi sufitu i w anfiladzie sal — pierwszy widok był zupełnie tym samym, też same ramy złocone, taż ...
Zola położył szczególny nacisk na cechy biologiczne bohaterów, starając się wykazać wpływ tej sfery życia na podejmowane przez nich decyzje i działania. Dzieło Zoli ukazywało tytułową postać jako kobietę, dla której postępowania najważniejsze znaczenie miały temperament oraz żądze seksualne.
Kupiec obrazów, był to gruby mężczyzna, otulony starym zielonym surdutem, bardzo zabrudzonym, który nadawał mu pozór źle odzianego dorożkarza, z włosami białemi przyciętemi krótko i stojącemi jak szczotka, z twarzą czerwoną w fioletowe plamy. Przemówił głosem zachrypłym pijaków:
W zaciemnionym wnętrzu na tle brunatnofioletowej ściany, w dalszym planie, za oparciem ustawionego skosem krzesła, na którym siedzi Zola, znajduje się też japoński parawan z przedstawieniem krajobrazowym. Powyżej parawanu dostrzec można jeszcze dolny fragment ozdobnej ramy.
Émile Zola był jedynym synem włoskiego inżyniera, budowniczego pierwszej linii kolejowej na kontynencie europejskim, i Francuzki. Wychował się w Aix-en-Provence na południu Francji, gdzie ojciec nadzorował budowę tamy i kanału, zaopatrującego miasto w wodę pitną.
Kolejny obraz Lantiera - Plener - budzi skandal, gdyż przedstawia na pierwszym planie nagą kobietę. Choć wystawiony tylko na Salonie Odrzuconych , jest najczęściej komentowanym obrazem wystawy, jednak krytyka pod jego adresem jest jednoznacznie negatywna.
